Zawartość
- "Kocham tą grę."
- Ale kiedy to staje się poważne?
- Uzależnienie.
- Czy naprawdę?
- Może to wszystko w perspektywie.
- Co wtedy było?
- Nie jestem uzależniony. I prawdopodobnie nie jesteś.
"Kocham tą grę."
„Uzależnienie” to śmieszne słowo. Podżegając jednocześnie do mentalnych obrazów ćpunów heroiny strzelających w alejki i mieszkańców obskurnych nor opium, słowo to wciąż się nosi, gdy ktoś okazuje pasję - od cukru, przez buty, po gry wideo.
Zwykle jest to tylko zabawa, a czasem zwykłe niedowierzanie. (Po pierwsze, chłopcy nigdy nie zrozumieją absolutnej konieczności posiadania 15 par butów, które trzeba raz na miesiąc zmieniać na stojaku na buty).
Ale kiedy to staje się poważne?
Jest wielu z nas graczy, którzy zakochali się w naszych grach wideo.Często dlatego tak ściśle identyfikujemy się z byciem a GAMER. Dokonaliśmy szlifowania, zarejestrowaliśmy godziny pracy i osiągnęliśmy pewne mgliste osiągnięcie wśród naszych rówieśników za granie dobrze i dobrze.
W grze typu MMO jest to jak bycie częścią czegoś. Wszyscy inni w tej samej łodzi cieszą się pełną harmonią doskonałego zrozumienia. Granie w ciemności do 4 nad ranem? Żaden problem. Zasypiając na krześle przy biurku z włączonym zestawem słuchawkowym i instrukcjami dla swoich towarzyszy, aby obudzili cię przy pierwszych oznakach ataku? Tylko wymagane poświęcenie. Dopasowanie w jednym ostatnim rajdzie, zanim wymkniesz się z domu, aby dostać się do pracy na czas? Wszyscy to robią.
Mimo to zawsze są tacy, którzy patrzą i nie zawsze są pod wrażeniem tego, co widzą.
Przyjaciele, rodzina, zaniepokojeni małymi zwierzętami, mają tylko jedno słowo do powiedzenia o tobie, kiedy już masz słuchawki, ale nie przejmowali się ubraniami, kiedy widzą tłuste talerze i szklanki układające się w Wielki Mur Chiński na biurku lub w jego pobliżu, kiedy spojrzysz w górę, a słońce znów zaszło i nie jesteś pewien, kiedy ostatni raz nakarmiłeś małą purchawkę siedzącą obok ciebie i wyraźnie ignorowałeś w proteście.
Uzależnienie.
Jako gracz, który został trafiony i mocno uderzony przez społeczny aspekt mojej ostatniej gry MMO, miałem spory udział zainteresowanych przyjaciół, rodziny i bliskich, którzy mówią o tym, że się o mnie martwię.
Niektórzy robili lepiej niż inni. Moja siostra zaczęła płakać, kiedy powiedziała mi, że mnie kocha. Niektóre były dobre, jeśli wkurzały. Moi rodzice sugerowali odcięcie internetu w pewną (śmieszną) godzinę każdej nocy, aby upewnić się, że nie będę grał. Niektóre były protekcjonalne. Od mojego ex: „Nie można zaprzeczyć, że jesteś uzależniony od tej gry ... można by pomyśleć, że jesteś w tym dobry”.
Czy naprawdę?
Czy byłem uzależniony od mojej gry wideo? Nadal nie jestem przekonany.
Oczywiście nie jestem najbardziej obiektywnym punktem widzenia w danym scenariuszu. Ale czym ja byłem?
Cóż, wciąż tu jestem, więc zdecydowanie nie zmarnowałem braku pożywienia i snu. Skończyłem studia z wyróżnieniem, a potem mój uniwersytecki licencjat, więc nie zawiodłem ani nie porzuciłem szkoły. Straciłem około 10-15 funtów, więc po prostu nie potajemnie balonuję w morsa, podczas gdy cały dzień chowałem się w jaskini trolli.
Miałem szkołę, pracowałem dwa razy i żonglowałem całą trójką co tydzień. Miałem mniej więcej tyle samo życia towarzyskiego, co wcześniej (i można się spierać, że od tego czasu rozszerzyło się dzięki liczbie osób, które teraz znam i czasami widzę dzięki temu, że spotkałem ich w Internecie). I chociaż moi rodzice na pewno narzekali, że widzieli mnie dwa razy dziennie, a potem tylko na jedzenie, nadal udawało mi się wykonywać więcej prac domowych niż ktokolwiek inny, kto zakazuje mojej matce.
Zerwałem z chłopakiem. Ale to było dla innych rzeczy.
Może to wszystko w perspektywie.
Czy spędziłem dużo czasu grając w gry? Czy grasz w tę samą grę? Tak.
Czy miałem okropny harmonogram snu? Tak, jasne. Pójście do łóżka o dziesiątej rano, kilka dni, aby obudzić się o drugiej po południu, aby udawać, że funkcjonuje jako człowiek, nie jest moim pomysłem na zdrowy dzień w życiu.
Ale gdyby nie gry wideo, co by było inaczej? Po szkole, pracy w szkole i pracy w obu wyżej wymienionych zawodach, każdy dodatkowy czas, jaki miałem do dyspozycji, z pewnością nie będzie produktywny.
Mogłem spać lepiej, ale nie za dużo. Dla mnie jedynym powodem, by pójść spać wcześnie, jest praca rano. Nie jestem rannym ptaszkiem. To się nigdy nie zmieni, biorąc pod uwagę wybór w tej sprawie.
Co wtedy było?
Mogę wymyślić wiele słów. Pasja. Entuzjazm. Poświęcenie.
Inni ludzie mogą rzucić słowa „uzależnienie” i „strata czasu”, jeśli chcą. Ale są to także ludzie, którzy siedzą i zastanawiają się z niedowierzaniem, że a DOTA 2 turniej może być wart prawdziwe pieniądze.
Nie mówię, że nie szukaj znaków ostrzegawczych. Ogromne zadłużenie na kartach kredytowych, problemy zdrowotne, całkowita dekonstrukcja życia poza grą? Może musisz przestać i odejść od klawiatury.
Ale mówię, że tak, możesz grać w gry i grać w gry dużoi nadal możesz być szczęśliwy, treści, funkcjonowanie osoba, która kocha swoje życie i która kocha ludzi w swoim życiu - online i afk.
Czy to nie jest tak „normalne”, jak każdy może?