Zawartość
Pac-Man naprawdę chce zagrać w własną grę wideo. Jest to oryginalny Pac-Man, dysk z wyciętym plasterkiem, a nie wersja komiksowa z rękami i nogami. Nie ma rąk, by kontrolować kij. Jak może uniknąć duchów? Będzie musiał użyć swojej twarzy. Co ważniejsze, jego podbródek.
Mam stan fizyczny zwany TAR.
Moje ramiona są krótsze niż przeciętna osoba. Nie mam kości promieniowej. Jest to bardziej znane jako śmieszna kość. To długa kość, która tworzy twoje przedramię.
Kiedy miałem siedem i osiem lat i zacząłem grać w NES, moi rodzice próbowali różnych kontrolerów, aby móc grać z moim bratem i przyjaciółmi. W przeciwieństwie do większości ludzi używam podbródka zamiast lewej ręki do naciskania podkładki kierunkowej lub drążka analogowego. Zazwyczaj siedzę po lewej stronie kanapy. Ułatwia mi to podparcie lewego ramienia, wciśnięcie kontrolera między lewą rękę a podbródek.
Płaska podkładka kontrolera NES okazała się trudna do naciśnięcia podbródkiem.Możecie sobie wyobrazić, że chciałbym iść naprzód, kiedy zamierzałem iść do przodu. Przewaga NES była pierwszą rzeczą, którą próbowaliśmy. Przypomina to, co można znaleźć na automacie do gier, dużym drążku analogowym i dużych płaskich przyciskach A i B. To była poprawa w stosunku do mniejszego standardowego kontrolera. To nie było idealne dla mojej sytuacji. Konfiguracje przycisków były nadal w ścisłej konfiguracji.
To był prosty sprzęt, który bardzo pomógł.
Analogowy drążek przymocowany do ramy służył mi jako najlepsze rozwiązanie. Ta rama owinięta wokół kontrolera. Drążek analogowy siedział bezpośrednio nad podkładką D. To była dla mnie ogromna poprawa. Mój podbródek mógłby łatwo przejść w dowolny z czterech kierunków i wygodnie grać w gry NES.
Z tą datą producent lub nazwa tego urządzenia ucieka mi. Nie mam go już w posiadaniu. Znalezienie go w Internecie było niemożliwe.
Przez lata istniało wiele różnych typów sterowników dla wielu różnych typów systemów. Od użycia uchwytu zakonnicy na Wii do korzystania ze standardowych kontrolerów znalezionych na PlayStation lub Xbox - znalazłem różne stopnie sukcesu i musiałem współpracować z kontrolerem, aby dostosować go do moich potrzeb.
Dla mnie osobiście uchwyt z zakonnicą z kontrolerem Wii wydawał się działać najlepiej.
Ponieważ rozdziela się na różne części połączone drutem, obie ręce mogą spoczywać po obu stronach mojego ciała, trzymając urządzenia.
Z tego powodu urządzenia takie jak Split Fish działa świetnie dla mnie. Split Fish jest bardziej popularnym z tego typu kontrolerów, chociaż używam go z Aimon. To urządzenie ułatwiło mi granie w strzelanki oparte na skurczu.
Ludzie tacy jak Ben Heck modyfikują kontrolery pod kątem dostępności. Przykładem tego byłby jego jednoręczny kontroler. Umieszcza analogowy drążek pod kontrolerem. Osoba korzystająca z tego kontrolera może teraz używać uda do kontrolowania ruchu.
Dla osób niepełnosprawnych fizycznie granie w sporty na świeżym powietrzu i działania takie jak baseball czy nawet karty są trudne. Wszystko zależy od niepełnosprawności. Dostosowanie sprzętu daje nam równe szanse w wirtualnej przestrzeni gier.
Kiedy jestem na polu bitwy w trybie wieloosobowym, nikt nie wie o niepełnosprawności.
Szczerze mówiąc, nawet ich to nie obchodzi. To jest fantastyczne. Jeśli gramy razem w koszykówkę, mogą czuć się zobowiązani do łatwości. Bycie online sprawia, że trudność jest taka sama dla wszystkich z powodu anonimowości.
Osoby niepełnosprawne szukają wyzwania, jeśli nie są fizyczne, a nie psychiczne. To tak samo jak wszyscy inni. Bycie częścią pokolenia, które dorastało w grach wideo, służyło jako miejsce na znalezienie wyzwania. Gra nie dba o to, kim jesteś, to samo skopie ci tyłek.
Podczas przeglądania świetnych artykułów, które znalazłem w Game Shinny, natknąłem się na „Disability Gaming i jak to może zmienić życie” autorstwa Yasmin Curren. To świetny przegląd tego, jak gry zmieniają życie.