Dorastałem, gdy gry wideo nadal nie były główną formą rozrywki. Dorastałem odrzuceni za wybór, którego dokonałem, pozostając w środku i przyklejając moją twarz do ekranu telewizora, gdy oglądałem, jak sztuka cyfrowa działa tak, jak ją kontrolowałem.
Głównym stereotypem, który otacza graczy, jest to, że jesteśmy samotnymi mężczyznami z nadwagą, którzy mieszkają w piwnicy rodziców bez żadnej pracy. Chociaż może to być prawdą w przypadku niektórych osób, nie uważam, że jest to standard, który jako kultura możemy już zaakceptować. Większość z nas zna graczy i wie, że to nieprawda.
W miarę upływu czasu średni wiek graczy wynosi od 25 do 32 lat. Biorąc pod uwagę wiek przeciętnego gracza, wydaje się, że większość gospodarstw domowych ma w nim przynajmniej jedną formę rozrywki wideo. To waha się od komputera PC do dowolnej formy konsoli. Nawet starsze społeczności przyjęły gry jako formę ruchu, głównie Wii, ale nadal się liczą.
Młodsze pokolenie bardziej niż kiedykolwiek akceptuje ludzi grających w gry wideo. Wydaje się, że jest bardziej dziwny, jeśli ktoś nie gra choć trochę. Moim zdaniem wydaje się, że dzieci mają dziś łatwiej niż kiedy dorastałam. Mogą rozmawiać o grach wideo bez wyśmiewania się.
Myślę, że ten niedawny ruch pchający gry do domów jest świetny. To wspaniałe dla tych z nas, którzy wiedzą, jak to było być odrzuconym jako „frajer”. Dorastając nie byłem dumny z tego, że jestem nazywany frajerem, ale dziś więcej osób może z dumą uprawiać ten tytuł. Dzisiaj zarówno dorośli, jak i dzieci mogą z dumą powiedzieć, że: „Tak, gra, i tak, jestem frajerem”.
Słowo nerd nie jest już negatywną konotacją. Wydaje się, że kiedy dwoje ludzi tego rodzaju spotyka się, mogą się kłócić o to, kto jest większym frajerem ... i robić to z dumą.