Rzadko gra przekłada dramat przerywników filmowych na rzeczywistą rozgrywkę. Niektóre gry są karane za bezsensowną przemoc. Spec Ops: The Line daje ciężar i zwięzłość każdemu pociągnięciu za spust. Z naciskiem na dialog i wybory, Spec Ops przedstawia niezapomnianą historię.
Przesłanka Spec Ops: The Line, czy ty i dwaj inni żołnierze przydzieliliście się do znalezienia ocalałych z ogromnej burzy piaskowej w mieście Dubaj. Ta misja nie obejmuje tylko ratowania obywateli, ale próba znalezienia pozostałych członków 33. Piechoty. 33. miał pierwotnie zadanie ewakuacji z Dubaju, ale komenda ma tylko sygnał alarmowy po 3 dniach.
Po wejściu do miasta spotykasz wrogich mieszkańców, tylko po to, by dowiedzieć się, że walczą z 33. Stąd napotykasz mnóstwo informacji, które na początku są nieco przytłaczające. Wbija historię między bohaterem a czarnym charakterem wraz z innymi ciekawostkami informacji, które przeleciały mi przez głowę w tej chwili, tylko po to, by sens miał kilka godzin później. Gdy części podobne do samouczka się skończyły, gra nie ma nic z powrotem. W miarę postępów bitwy stają się coraz bardziej epickie, podobnie jak trudne decyzje, które musisz podjąć.
Podczas kampanii spotkałeś się z różnymi decyzjami moralnymi. Te wybory nie są dostarczane w tradycyjny sposób. Po wybraniu nie ma monitów o przycisk, przerywnik się kończy i zaczyna się twoja decyzja. W wielu przypadkach chodzi o odejście.
Początkowo wybory nie wydają się zbyt duże. Z pozornym przejściem od narracji do decyzji o rozgrywce trudno czasem odróżnić to, co powinieneś zrobić. Przykładem może być chodzenie pod wiaduktem, czarny charakter zawiesił dwie osoby z liny. To twój wybór, kto mieszka i dlaczego. Otrzymujesz obie historie dla tych osób. To, co nie jest zjawiskiem, możesz po prostu odejść, zastrzelić jednego z mężczyzn lub zdecydować się na atak snajperów obserwujących dwóch zwisających ludzi.
W miarę kontynuowania podróży zaczynasz dostrzegać, że te wybory przenoszą się w ciągu całej historii. Twoi koledzy z drużyny będą nawet przekomarzać się i dyskutować, zarówno w trakcie, jak i poza sceną, o dokonanych wyborach.
Kontynuując poruszanie się po tym zniszczonym mieście, zaczynasz zauważać, jak miejscowi i wojsko schronili się pod miastem. Powoduje to pewne kreatywne sceny bitewne. Mogą one odbywać się w pomieszczeniach, pod ziemią lub w całkowicie otwartych obszarach, z których wszystkie są zróżnicowane i szczegółowe.
W każdym z tych środowisk piasek jest kluczowym elementem.Gdy wrogowie bombardują twoją lokalizację kulami, kilka ślepych strzałów w powyższe okno oznacza, że piasek wyleje się, pożerając twoich wrogów. Każda bitwa daje sensację, że jesteś prawdziwym słabszym graczem, co nie jest zbyt często odczuwane w grach. Brak cierpliwości i wyczucia czasu spowoduje wiele, wiele gier na ekranach. Twoje cele są liczne, taktyczne i agresywne.
Zawsze przypominasz sobie tych wrogów, takich jak ty, żołnierzy amerykańskich. Wrogowie występują w różnych rozmiarach i kształtach. Masz swojego tradycyjnego żołnierza z karabinem szturmowym lub jakimś rodzajem karabinu maszynowego. Potem masz wackos z nożami, które cię ścigają, do w pełni powleczonego ciężkiego żołnierza z lekkim karabinem maszynowym. Gra prezentuje dobrą mieszankę, dzięki której możesz być zawsze na nogach.
Każdy z tych wrogów był szybki, mądry i otoczony flankami ... dużo. Za każdym razem, gdy żołnierz spadł z mojej kuli, było to dziwne. Z jakiegoś powodu nie wiem, dlaczego koledzy strzelali, pozostali w głębi mojego umysłu, za każdym razem.
W żadnej innej grze nie trzymałem się faktu, że faktycznie zabijałem ludzi. Gra nawet rozbija trzecią ścianę kilka razy, aby wskazać, jak „to tylko gra” i „to nie ma znaczenia”. Wiele razy myślałem o tym samym, co moi dwaj koledzy z drużyny: „po prostu zabijamy bez powodu”. W pewnym momencie, którego nie zepsuję, zdajesz sobie sprawę, że naprawdę posuwasz się za daleko, nawet w cyfrowym świecie.
Spec Ops: The Line przekracza próg „tylko innej strzelanki”, kładąc tak fundamentalny nacisk na historię. Jeden, który pod koniec drastycznie się zmienia, a ja chcę powtórzyć sześciogodzinną kampanię jeszcze raz lub dwa. Z drugiej strony multiplayer zostawił mnie z gorzkim smakiem w ustach. Chociaż gra jest oparta na silniku Unreal Engine i gra coś podobnego do serii Gears of War; multiplayer po prostu nie pasuje.
Pogląd, że potrzeby gry wieloosobowej zawarte w każdej grze są nieprawidłowe. Spec Ops: The Linemultiplayer jest świetnym tego przykładem. Z mapami nie do końca przemyślanymi, niezrównoważoną walką i brakiem polerowania, multiplayer wydaje się być zmarnowanym wysiłkiem ze strony studia.
Pomimo braku zabawy dla wielu graczy, Spec Ops ma jedną z najlepszych kampanii dla jednego gracza, w których grałem od dłuższego czasu. To doświadczenie nie miało miejsca w przypadku wielu strzelców. Pomimo gatunku, w który gra ta gra, sam fakt, że programiści byli w stanie tak płynnie przenikać historię, rozgrywkę i wybory, jest niesamowity. Sposób, w jaki przemoc, zarówno w grze, jak iw prawdziwym życiu, zostaje przekazana, jest niesamowitym wyczynem.
Spec Ops: The Line to nieoszlifowany diament. Przy tak wielu grach próbujących podstępnych podejść, Spec Ops gwoździ to, co zamierzał zrobić. Opowiada fascynującą historię, w której sumienie przypomina ci o okrucieństwach cyfrowych, które popełniłeś na ekranie. Nawet po tak ciężkiej, stonowanej historii rozgrywka jest zabawna i wymagająca, i każdy powinien ją doświadczyć.
@Coatedpolecat
Nasza ocena 9 Strzelanka bijąca serce, która ma na celu nadanie sensu przemocy w grze i dostarcza.