Zawartość
- Szalona, ale smutna historia.
- Ciekawa mechanika puzzli, ale straszna platformówka
- Powtarzająca się standardowa platformówka, w której brakuje wyzwań.
- Powód do szukania i zbierania
- Rozsądne wizualizacje i ścieżka dźwiękowa tworzą piękną atmosferę.
- Gra kochająca i nienawidząca naraz.
Baron Von Sottendorff jest szalony, wierząc, że jest uwięziony w siatkowym rysunku swojej rezydencji. Aby Baron uniknął uwięzienia, musi przypomnieć sobie swoje wspomnienia od dzieciństwa do dorosłości. Tylko wtedy będzie mógł odzyskać kontrolę nad swoim umysłem i uwolnić się z więzienia, które jest jego szaleństwem.
Urojenia Von Sottendorffa i jego Square Mind to platformówka z puzzlami opracowana i opublikowana przez Delirium Studios, wydana wyłącznie na 3DS 17 grudnia 2015 r. Gra ma ciekawe pomysły i mechanikę łamigłówek. Jednak irytujące są również problemy z kontrolą aparatu. Gra również staje się bardzo powtarzalna i oferuje tylko niewielki wzrost wyzwania w miarę postępów gry.
Szalona, ale smutna historia.
Historia Urojenia Von Sottendorffa podąża za Baronem w jego próbach odzyskania wspomnień. Umysł barona ukrył przed nim swoje wspomnienia, aby uchronić go przed tragiczną przeszłością. Jego szalony umysł informuje narrację na wszystkich poziomach, przekazując ją poprzez obrazy wspomnień. Szaleńcza narracja czasami nie ma sensu, ale wraz z postępem gry wszystko zaczyna się spotykać. Narracja umysłu barona prowadzi do momentów, które sprawiają, że gracz śmieje się przez całą grę.
Jest ciekawą i dziwną postacią zarówno psychiczną, jak i fizyczną. Jego charakter jest podobny do dziecka, które nigdy nie dorastało. Ubiera się w odzież dla dorosłych, ale jak dziecko, nie może się odpowiednio ubrać.
Baron biegnie z lekko wygiętymi plecami do tyłu, podczas gdy jego ramiona biją za nim. Jest postacią, której nie sposób nie pokochać za jego dziecinne i dziwaczne sposoby i współczuć z powodu jego tragicznej przeszłości. Mimo że Baron jest postacią tragiczną, historia ma swoje szczęśliwe chwile. Jest to dobrze napisana opowieść, która niestety kończy się na samym końcu.
Podobnie jak wiele innych nowoczesnych gier, Urojenia Von Sottendorffa kończy się nagle, nie dając prawdziwego zamknięcia. Opowieść kończy się dziwną nutą, która nie pasuje do tonu gry i charakteru Barona.
Gra ma ten dziecinny, ale niewinny ton, ale zakończenie wydawało się mroczne, złowrogie i nie na miejscu.Ciekawa mechanika puzzli, ale straszna platformówka
Gra zawiera w sumie czterdzieści poziomów podzielonych na osiem rozdziałów. Każdy rozdział przedstawia szczególną pamięć o wydarzeniu z życia barona, począwszy od najwcześniejszego dziecka. Każdy poziom zawiera klucz i kawałek układanki, które gracz musi zebrać, aby go ukończyć. Klucz odblokowuje wyjście, podczas gdy kawałek układanki zawiera jeden z elementów do pamięci tego konkretnego rozdziału.
Po zakończeniu wszystkich poziomów rozdziału ostatni kawałek układanki jest umieszczany na miejscu, pokazując pełny obraz tej indywidualnej pamięci. Scena filmowa zaczyna opowiadać historię tej konkretnej pamięci.
Podstawową mechaniką łamigłówki w grze jest możliwość przemieszczania pomieszczeń znajdujących się na każdym poziomie. Aby znaleźć klucz i kawałek układanki na każdym poziomie, gracz musi przesunąć pomieszczenia, co umożliwi im dostęp do obszarów, które w przeciwnym razie byłyby niedostępne. Ten pomysł może nie być unikalny w tej grze; jest podobny mechanizm Kraven Manor. W Urojenia Von Sottendorffa, jednak robi się to bardzo dobrze i jest przyjemnym, zabawnym i czasem brawurowym mechanikiem.
Przyjemność, jaką gracze otrzymują od mechaniki puzzli, zostaje zrujnowana przez irytującą platformówkę. Problem z platformowaniem pochodzi z okropnych ustawień aparatu. Gra jest postrzegana tak, jakby patrząc przez okno na pokój w domku dla lalek.
Ten punkt widzenia oznacza, że tak jak patrząc przez okno, kamera może poruszać się tylko o określoną wartość, około 20-25 stopni. Te elementy sterujące aparatu uniemożliwiają graczowi pełne wyświetlenie obszaru. Czasami zmusza gracza do skoku wiary, mając nadzieję na lądowanie na platformie, której potrzebują.
Częściej niż nie, powoduje, że gracz tęskni za platformą i upada, zmuszając ich do powrotu do miejsca, w którym byli. Śledzenie może czasami polegać na przemieszczaniu się i przechodzeniu przez kilka pokoi, aby wrócić do tego obszaru. Próba wymuszonego skoku wiary może zawieść kilka razy, powodując skrajną frustrację, która niszczy doświadczenie. Kiedy brakujące platformy i upadki prowadzą do natychmiastowej śmierci, tylko pogarszają sytuację.
Gdy pokój zawiera dwa piętra, przesunięcie kamery może całkowicie zablokować widok. Kamera skupia się na platformie, która oddziela dwa piętra, uniemożliwiając nawigację. Ten problem z kamerą często zmusza gracza do korzystania z niezręcznego punktu widzenia, który blokuje ich linię widzenia. Problem powoduje również problemy z wrogami. Wrogowie często opuszczają ekran i łapią gracza w osłony, co prowadzi do natychmiastowej śmierci i zwiększonej frustracji.
Powtarzająca się standardowa platformówka, w której brakuje wyzwań.
Ogólna rozgrywka Urojenia Von Sottendorffa to jest to, co znajdziesz w każdej standardowej grze platformowej. Przemierzaj każdy poziom, przeskakując z platformy na platformę, skacząc na głowy wrogów, ciągnąc dźwignie i aktywując klocki naciskowe. Jedyna różnica polega na tym Urojenia Von Sottendorffa ma trąbkę barona, której gracz może użyć.
Gracze używają go do dwóch różnych rzeczy. Niektórych wrogów można pokonać, używając go, a także odkryć niewidzialne platformy używane do dotarcia do obszarów, które w przeciwnym razie byłyby nieosiągalne. Gracz może go wykorzystać do dziewięciu razy. Na każdym poziomie znajdują się skrzynie, które gracz może otworzyć, niektóre zawierające dodatkowe życia, podczas gdy inne trzymają trąbki do dodatkowego wykorzystania.
Gracz musi wykonać określone poziomy w ramach czasowych, na ogół trzy i pół lub siedem minut, w zależności od wielkości. Te konkretne poziomy są bardziej platformowe niż rozwiązywanie zagadek i mogą prowadzić do wielu frustracji z powodu problemów z platformowaniem.
Nie ma nic, co utrzymywałoby grę w czystości na czterdziestu poziomach.Rozgrywka pozostaje w większości taka sama od początku do końca, dodając od czasu do czasu coś nowego, co zabija gracza. Pomimo tego, że każdy rozdział ma nowych wrogów i środowiska, rozgrywka nie zmienia się.
Trudność gry nie zwiększa się tak bardzo przez cały czas, powodując brak wyzwania w grze. Pomimo poziomów zawierających więcej pokoi i przeszkód w miarę postępów gry, nie ma rzeczywistego wzrostu trudności. Poziomy są nieco dłuższe i wymagają większej ilości pokoi.
Jedyną chwilą, w której gra była nieco trudna, był ostatni rozdział, w którym pokoje stały się znacznie bardziej skomplikowane i trudne do poskładania.
Jednak dotarcie do ostatniego rozdziału w grze jest wyzwaniem samym w sobie, ze względu na to, jak często się powtarza.Powód do szukania i zbierania
Istnieje wiele gier, które dodają kolekcje bez żadnego innego powodu niż to, że są one dodatkowym zadaniem dla gracza. W Urojenia Von Sottendorffa, istnieje rzeczywisty powód, aby znaleźć wszystkie przedmioty kolekcjonerskie, które ma do zaoferowania.
Każdy poziom zawiera w sumie pięć zdjęć zwanych wspomnieniami. Zebranie ich pozwala graczowi odblokować kompozycję, utwory muzyczne i przerywniki w menu Dodatki. Każdy rodzaj odblokowywania kosztuje pewną ilość wspomnień. Po odblokowaniu można odblokować w dowolnym momencie za pomocą menu.
Rozsądne wizualizacje i ścieżka dźwiękowa tworzą piękną atmosferę.
Wizualne elementy gry są z pewnością rozsądne. Nie są przełomowe w żadnym kształcie ani formie, ale z pewnością nie są kompletnym spojrzeniem. Urojenia Von Sottendorffa to kolorowa gra, pełna szczegółowych środowisk, które pasują do ogólnej atmosfery pamięci.
Wspomnienia młodości Barona są często żywe w kolorze z lżejszą ścieżką dźwiękową, podczas gdy tragiczne wspomnienia mają mroczne i mroczne otoczenie ze smutną lub przerażającą ścieżką dźwiękową. Nowe środowiska i ścieżka dźwiękowa do każdego rozdziału pomagają w grze. Niestety z problemami z rozgrywką nie są wystarczające, aby sprawić, że doświadczenie będzie zabawne.
Modele wrogów są również rozsądne. Podobnie jak środowiska, nie są w żaden sposób przełomowe. Dobrze pasują do zwariowanego świata, jakim jest umysł Barona, a zmiana wrogów w każdym rozdziale jest naprawdę przyjazna.
Animacje wrogów, które czuję, są nieco sztywne, ale nigdy nie mniej odpowiednie. Problem z posiadaniem szczegółowych środowisk wraz z wrogami polega na tym, że gra cierpi z powodu problemów z liczbą klatek na sekundę. Spadek liczby klatek występuje, gdy na ekranie jest dużo na raz. Ramki spadają, gdy kamera powiększa się bardziej niż w jakimkolwiek innym punkcie.
Gra kochająca i nienawidząca naraz.
Urojenia Von Sottendorffa to gra, która ma kilka świetnych pomysłów i kreatywności. Cierpi na powtarzającą się rozgrywkę, w większości brakuje mu wyzwania i wymaga polerowania. Ogólna mechanika puzzli jest sprytna i dobrze zintegrowana, ale platformowanie gry wymaga pewnego przeprojektowania. Największym upadkiem tej gry są z pewnością problemy z kamerami i problemy, które powoduje z platformowaniem.
Historia jest dobrze napisana i interesująca, ale brakuje jej zamknięcia i kończy się dziwnym tonem. Grafika, ścieżka dźwiękowa i otoczenie są dobre, ale szczegóły otoczenia powodują spowolnienie, a animacja modelu wroga jest nieco sztywna. Urojenia Von Sottendorffa jest jedną z tych gier, które dla każdej dobrej funkcji mają taką samą funkcję.
Szkoda, że gra ma takie problemy. Bez tych problemów byłaby to fantastyczna gra o wiele wyższa niż w rzeczywistości. Z nimi jednak zmienia się w nic więcej niż tylko średnią w najlepszej grze. Urojenia Von Sottendorffa Wydaje mi się, że nie jest to warte 12,99 €, które niesie ze sobą, przynajmniej w obecnym stanie. Jeśli nadal chciałbyś spróbować gry, sugerowałbym czekanie, aż cena spadnie podczas sprzedaży.
Urojenia Von Sottendorffa i jego Square Mind jest dostępny do kupienia wyłącznie na e-sklepie Nintendo za 12,99 €.
Źródła obrazu: Doskonale Nintendo, VideoChums, Nintendo Life, Nintendon i VG247
Nasza ocena 5 Ciekawa i dziwna platformówka zręcznościowa zrujnowana przez irytujące sterowanie kamerą i powtarzalność. Recenzja: 3DS Co oznaczają nasze oceny