Zawartość
Gamergate po raz kolejny znalazł się w wiadomościach na początku tego tygodnia po tym, jak krytyk ruchu, Israel Galvez, stał się ofiarą SWATingu.
Chociaż nie potwierdzono tego oficjalnie, adwokatów Gamergate podejrzewano o nawiązanie połączenia, ponieważ inni, tacy jak Galvez, byli ofiarami SWATingu. Po tym nastąpiło Linia danychraport na temat ruchu, który opowiadał historię tego, co Anita Sarkeesian i inni znosili.
Na podstawie tego, o kogo pytasz, Gamergate jest albo seksistowskim ruchem, który jest skierowany do kobiet w grach, albo do społeczności próbującej pociągnąć media do odpowiedzialności. Szczerze mówiąc, Gamergate nie jest ruchem seksistowskim w taki sam sposób, w jaki Birtherowie nie są rasistami.
Takie trollingowanie było problemem w świecie gier, ale w ostatnich kilku miesiącach stało się naprawdę brzydkie. Największym powodem, dla którego Gamergate zyskał tak dużą siłę, było to, że ci, którzy zostali zaatakowani przez ruch, nie wytrzymali.
Legitymizujące zagrożenia
Pomimo tego, że ruch musi polegać na klaunach używających fałszywych kont, większość ich celów zapewniła im legitymację, traktując zagrożenia poważnie. Jako ktoś, kto był w tej samej sytuacji, szanuję to, co robią, ale nie mogę szanować, w jaki sposób pozwolili strachowi określić, kim są.
Wiele lat temu przyjąłem niepopularne stanowisko w kontrowersyjnej sprawie i otrzymałem z tego powodu kilka groźnych e-maili. Nie chodziło o to, jak kobiety są przedstawiane w grach wideo, chodziło o aresztowanie Phuonga Ho przez policję w San Jose.
W 2009 r. Policja została wezwana do akademika po tym, jak Ho rzekomo zagroził współlokatorowi nożem. Kiedy nie udało mu się współpracować z oficerami, musieli go pokonać, kiedy incydent był rejestrowany.
To wszystko ma miejsce w rejonie Zatoki, prawa obywatelskie i grupy studenckie szybko potępiły działania oficerów jako akt brutalności policji. Oczywiście niektórzy nawet oskarżyli funkcjonariuszy o rasizm (ponieważ wszyscy gliniarze są rasistami podczas wykonywania swojej pracy).
Byłem jednym z nielicznych, którzy bronili działań policji San Jose, biorąc pod uwagę moje doświadczenie jako reportera policjantów. Jednak ci, którzy nie zgodzili się z moim stanowiskiem, zaatakowali moją postać, podczas gdy kilku radykałów groziło śmiercią.
Jeden klaun wysłał mi e-mailem list o 500 słowach, nazywając mnie zwierzęciem, grożąc, że mnie skrzywdzi, i chcąc zgłosić mnie prezydentowi Obamie (połowa listu nie miała sensu). Druga połowa listu była bardziej diatrylem o jego smutnym życiu io czymś w rodzaju wojny i morderstwa (znowu nie użyto sprawdzania pisowni). Niestety dla tych trolli nie byłem zastraszony, a artykuł jest nadal dostępny dla wszystkich do przeczytania.
Zachowałem nawet ten głupi e-mail jako pamiątkę, przekazując go znajomym, którzy chcieli się śmiać. To nie jedyny raz, kiedy bandyci próbowali mnie nękać lub zastraszać z powodu artykułu, który napisałem.
Bycie pisarzem kryminalnym
Na długo przed tym, zanim zostałem twórcą gier wideo, byłem komentatorem politycznym i pisarzem kryminalnym La Voz Weekly w De Anza College. Miałem przyjemność śledzić dzielnych oficerów, którzy chronili kampus, pisząc o kilku incydentach. Jednak niektórzy ludzie nie lubili ich aresztowania na pierwszej stronie i wysłali mi e-mailem ich oburzenie. Mimo tego, co powiedziałby mój doradca, nigdy nie potraktowałbym poważnie żadnej z nienawiści.
Pomimo niebezpieczeństwa tęsknię za byciem reporterem kryminalnym, ale od czasu do czasu opublikuję OpEd o kontrowersyjnym aresztowaniu. Nadal dostaję pocztę z nienawiści od klaunów, którzy mi grożą, ale większość z nich zostaje usunięta.
Chociaż nigdy nie miałem nikogo, kto zamieściłby mój adres online lub zadzwonił do zespołu SWAT, zdarzały się momenty, w których obawiałem się własnego samopoczucia. Jednak odmówiłem okazania słabości i stanąłem silni w obliczu próby zastraszania.
Ofiarom Gamergate nie udało się uświadomić, że większość z tych trolli to najprawdopodobniej dziecięce nastolatki, które nie mogą poprzeć swoich zagrożeń. Należy zauważyć, że celem tego ruchu granicznego są feministyczni krytycy gry żyjący w świecie zachodnim, a nie działacze na rzecz praw obywatelskich w reżimie Trzeciego Świata.
Ci, którzy stawili czoła niesprawiedliwości, zawsze spotykali się z wrogim sprzeciwem, który narażał ich na niebezpieczeństwo. Jednak nigdy nie poddali się strachowi i walczyli dalej, aż do osiągnięcia pożądanej zmiany.
Zamiast pokazywać strach, te postacie powinny podążać za przykładem Alanah Pearce, tropiąc te trolle i zgłaszając je swoim matkom.
Podążając za przykładem Charlie Hebdo, feministyczni krytycy gier muszą zająć stanowisko, które pokazuje, że nie ulegną zagrożeniom. Słowami wielkiego Sir. Winston S. Churchill ”Masz wrogów? Dobry. Oznacza to, że walczyłeś o coś w swoim życiu. ”Krytycy tacy jak Sarkeesian muszą bardziej skupić się na swoim przesłaniu zmiany, a mniej na trollach.