Zawartość
- „Czy nie byłoby miło ...”
- Pistolet portalowy, Portal i Portal 2
- Plazmidy / Wigory, The BioShock Seria
- Czas przewijania, Życie jest dziwne
- Opowiadane życie, Przypowieść Stanleya
„Czy nie byłoby miło ...”
Czasami pojawia się gra, która zachwyca nas fajną, przełomową funkcją. Daje to nie tylko wyjątkową atmosferę gry, ale także prowokuje nas do myślenia o naszej grze w nowatorski sposób.
Te pomysły są tak niesamowite, tak kultowe, że nie możemy nie myśleć, „czy życie nie byłoby lepsze, gdybym to zrobił?”
Podobnie jak w przypadku wielu wspaniałych pomysłów, rzeczywistość jest znacznie bardziej skomplikowana. Niektóre przydatne wynalazki w grach byłyby koszmarnymi koszmarami w prawdziwym życiu. Zebraliśmy tutaj kilka z tych gier.
Uwaga: Na tej liście unika się ogólnie dystopijnych lub postapokaliptycznych gier, ponieważ jest całkiem jasne, że spełnienie tych wymagań byłoby okropne. Dążymy do pojęć, które mają przynajmniej niewielkie prawdopodobieństwo wystąpienia w prawdziwym świecie.
KolejnyPistolet portalowy, Portal i Portal 2
Kiedy w 2007 r. Zobaczyliśmy pierwszy wpis do tej serii, wszyscy gracze mieli jedną wspólną myśl: „fajnie byłoby mieć jeden z tych pistoletów portalowych”.
Seria z pewnością nie powstrzymuje nas przed pokazaniem nam wszystkiego, co może zrobić: wpaść w jedną, aby zyskać na szybkości, strzelać laserem przez nią, uruchamiać kostki, gdziekolwiek chcesz, żeby się udały ...
Musimy jednak tylko szukać w wyszukiwarce obrazów Google, aby dowiedzieć się, dlaczego ludzie prawdopodobnie nie byli w stanie obsłużyć pistoletu portalowego. Stwórz niekończące się akrobacje na YouTube, niebezpieczne i zdeprawowane figle oraz ludzi, którzy utknęli w ścianach.
Nie wspominając o tym, jak przerażające Portal 2pomarańczowe, niebieskie i białe żele byłyby równie dobrze - powstały chaos byłby o wiele rzędów wielkości gorszy. Nie możemy wszyscy podzielać wysokiego poziomu szacunku dla bezpieczeństwa dla Johnsona!
Plazmidy / Wigory, The BioShock Seria
Mówią, że władza absolutna korumpuje absolutnie ... i w BioShock franczyza, widzimy świat, w którym ludzie dali sobie niezwykłą moc dzięki lekom znanym jako „plazmidy” („wigory” w BioShock Infinite).
Modyfikacja staje się centralną częścią tragicznej historii, którą jest Rapture: skrajny interes własny i całkowita wolność prowadzą do utraty umysłu przez ludzi. W końcu odwracają się od siebie, mając nadzieję na przetrwanie na pozostałym ADAMu, który zasila te dziwne zdolności.
Przyszłe technologie nie pozwolą ci atakować wrogów żywymi wronami, ale elektrycznymi śrubami, płonącymi pociskami i dźwiękowym boomem? Lepiej pozostawiony wyobraźni.
Czas przewijania, Życie jest dziwne
Moc przewijania czasu i cofania błędów wydaje się użytecznym narzędziem dla każdego aspektu życia. Max Caulfield, główny bohater w Życie jest dziwne, wykorzystuje swoją zdolność do poruszania się zarówno po dramatach nastolatków, jak i sytuacjach śmiertelnych.
Co mnie uderzyło, gdy grałem Życie jest dziwne było to, że umiejętność dokonywania i przerabiania zmieniających życie wyborów szarpała moje tendencje perfekcjonistyczne. Drugi odgadłem siebie na każdym kroku, zawsze pytając: „ale co jeśli to zrobię ...?”
Jest to dokładnie problem, który nękałby każdego, kto miał tę moc: baliśmy się każdej drobnej decyzji, zastanawialiśmy się, czy nasz wybór był właściwy, czy też jest jeszcze czas, aby wrócić i spróbować ponownie. Niedoskonałość w naszym życiu staje się niedopuszczalna, gdy staje się opcjonalna. Szalejemy z powodu nieskończonych możliwości naszych działań.
Nagle niedoskonałości nie wyglądają tak źle.
Opowiadane życie, Przypowieść Stanleya
Sadystyczny, wyginający umysł tytuł, który wprowadził całą generację gier do koncepcji oświetlenia gazowego, Przypowieść Stanleya pokazuje nam, że nie potrzebujesz broni, aby zadać obrażenia osobie. Nie, wszystko czego potrzebujesz to wszechobecny, wszechobecny narrator i dużo cierpliwości.
Główny bohater Stanley nie tylko cierpi z powodu narracji o każdym jego ruchu, ale słyszy Prognoza o tym, co zrobi dalej: do którego pokoju wejdzie, który przycisk naciska, jakie emocje odczuje. Narrator robi to po części, aby wyjaśnić, jak życie Stanleya jest małe i rutynowe, a zatem przewidywalne.
Każdy, kto grał wystarczająco Przypowieść Stanleya Prawdopodobnie czuli, że ich poczucie rzeczywistości maleje. Opowiadanie o swoim istnieniu miałoby taki sam skutek.
Na szczęście nie mamy stałej narracji o wydarzeniach naszego życia, które mają miejsce w naszych głowach. Niestety, praca biurowa z wysysaniem duszy jest nadal czymś.
Masz jakieś sugestie dotyczące innych gier, które doprowadziłyby do nieopisanego horroru w prawdziwym świecie? Proszę zostawić je w komentarzach poniżej!