Zawartość
Złe gry są wszędzie. Ukrywają się w sklepach, w Internecie i w naszych kolekcjach. Ale to, że gra jest zła, nie oznacza, że nie może być dobra. Dobra, wiem, że to nie ma sensu. Po prostu znoszę ze mną.
Istnieje kilka wybranych gier, które były krytycznymi awariami, miały powtarzającą się rozgrywkę lub były po prostu mechanicznie zepsute, ale stały się popularne pomimo (aw niektórych przypadkach z powodu) tych dziwactw. Każdy gracz ma przynajmniej jedną złą grę wideo, którą z jakiegoś powodu kocha. Być może jest to ścieżka dźwiękowa, może nostalgia, ale z jakiegoś powodu zajmują miejsce w sercach i umysłach wszędzie. Mając to na uwadze, rzućmy okiem na kilka wybranych złych gier, które są (i były) niewytłumaczalnie popularne.
Kolejny
Shadow the Hedgehog
Gdzie wszystko poszło źle, Shadow? Dobrze sobie radziłeś Sonic Adventure 2. Sonic Heroes też nie było tak źle. A potem dali ci broń.
Shadow the Hedgehog, po wydaniu, był prawie powszechnie wskazywany jako ostrzeżenie o tym, co może się wydarzyć, gdy obrzydzenie pójdzie za daleko. Recenzenci uznali grę za zdradę, podobnie jak starsi fani gier Sonic. Nie było to postrzegane jedynie jako zła gra - zamieniło się w pośmiewisko, poncz, karykaturę noszącą koszulkę Eda Hardy'ego.
To powiedziawszy, pomimo co prawda okropnej mechaniki strzelaniny, Shadow the Hedgehog była solidną platformówką 3D na swój czas. Czytelnicy
Ponadto mechanika ścieżek rozgałęziających gry i wiele zakończeń było wówczas ogromną innowacją. Nie było wielu innych gier, które zagościłyby w tym stylu opowiadania historii i choć w dużej mierze Shadow the Hedgehog był zależny od pomysłów starszych Dźwiękowy gry, ten element był prawdziwą innowacją, dając grze znaczną wartość powtórki.
Więc następnym razem będziesz chciał się śmiać Shadow the Hedgehog, ponownie zagraj w grę. Będziesz zaskoczony, że nie jest tak źle, jak mogłoby się wydawać.
Boska ręka
Nie wszystkie gry Clover Studio były hitami. Boska ręka była porażką komercyjną i otrzymała, powiedzmy, „mieszane” recenzje. IGN dał grze skromne 3 z 10 i mieli ku temu wszelkie powody. Gra jest bałaganem.
Projekt poziomu jest śmiesznie liniowy, walka, podczas gdy jest głęboko dostosowywalna i satysfakcjonująca, jest powtarzalna, a trudność gry może być czasami śmieszna. Jest buggy, nie polerowany i nie jest szczególnie przyjemny. Dlaczego więc gra jest wymieniona jako jedna z
Krótko mówiąc, emanuje charyzma. Moc głównego bohatera jest tak wysoka, że jest absurdalna, a nieumiejętność walki ostatecznie przestaje być frustrująca i zaczyna być czarująca. Jest mini-gra, w której możesz postawić na zaciekłą rasę chihuahua. Klawisz pewnej klasy wrogów na śmierć. Kiedy pokonasz wroga, odlatują w niebo z zatwierdzonym przez zespół rakietą „ding!”.
Nie jest mądry, nie jest wypolerowany i na koniec dnia, z obiektywnego punktu widzenia, złej gry - ale jest to nieskończona, przytłaczająca zabawa.
Shaq-Fu
Istnieje kilka gier, które były bardziej złośliwe niż Shaq-Fu. Początkowo wydawana na mieszane recenzje, w ciągu ostatnich lat stała się jedną z najgorszych gier wszech czasów.
Zawiera frustrującą sztuczną inteligencję, prawie niemożliwe do ściągnięcia specjalne ruchy, powolną walkę i szaloną krzywą trudności, Shaq-Fu zasługuje na wiele krytyki, którą osiąga do dziś. Mimo to gra była sukcesem komercyjnym, został przeniesiony na wiele różnych platform po jego wydaniu. A jeśli zdarzy ci się ponownie odwiedzić tytuł, może się to okazać
Pomimo dziwnego tempa walki walka jest płynna, a duszki płynniejsze. Może to z tego powodu Shaq-Fu fani zgromadzili prawie 475 000 $ na crowdfundowanie kontynuacji gry.
Gotowanie mamy
Możesz być zaskoczony tym tytułem na tej liście. Gotowanie mamy był gigantem sprzedaży dla Majesco w połowie 2000 roku i niewielu uważa, że jest to zła gra. Ale ponowne przyjrzenie się dzisiejszej grze ujawnia zaskakującą prawdę: gra naprawdę nie wytrzymuje.
Nawet uzależnieni od Food Network mogą uznać mechanikę gry za nudną i powtarzalną, z niewielką szansą na kreatywność i finezję. W istocie gra jest w zasadzie a Warioware klon z urokiem off-the-wall zastąpionym motywami kulinarnymi. To zabawne, ale krytycy, po wydaniu, przyznają grze średnią ocenę do zła. Podali fakt, że od czasu do czasu jest fajny jak smakołyk, ale jeśli naprawdę chcesz zagrać w grę, będziesz chciał więcej.
Mimo to gra ma zasłużone miejsce w sercach i umysłach graczy na całym świecie jako zabawna, urocza i jasna gra.
Superman 64
Siadasz? Dobry. Ponieważ musisz się przygotować na to. Superman 64, jedna z najgorszych gier wszech czasów, prowadziła wszystkie gry N64 w sprzedaży w czerwcu 1999 r., aw lipcu tego samego roku, został nazwany trzecią najlepiej sprzedającą się grą N64.
Jedno pytanie pojawia się, gdy wszystkie te informacje są brane pod uwagę: Jak to mogło się stać? Jak jedna z najgorszych gier w historii, gra ze strasznymi wizualizacjami i kontrolkami, miała najbardziej znanego superbohatera na świecie i zmusiła go do latania w labiryntach pierścieniowych ... jak to się mogło okazać tak skuteczne?
Ponowna wizyta w grze nie pomaga. Gra jest kompletnym żartem. Kontroluje strasznie, misje nie mają sensu, a skoki trudności są okropne. Dlaczego więc gra była tak udana?
Na początek, w tamtych czasach, nie było łatwo znaleźć recenzje gier wideo. Nie wszyscy mieli Internet, a nie wszyscy mogli sobie pozwolić na Nintendo Power. Gra oparta na nieruchomości, takiej jak Superman, miałaby taki sposób rozpoznawania nazw, który sprawiałby, że ludzie zwracali uwagę, gdy zobaczyli ją na półkach sklepowych. Ale jest inny powód Superman 64 zrobiło to dobrze, a odpowiedź jest zaskakująca
Gra nie była dla nas.
Titus, twórca gry, powiedział, że gra była skierowana do dzieci w wieku od 9 do 11 lat i że gra uzyskała wysokie wyniki w ankietach dotyczących tej grupy demograficznej. Oznacza to, że pomimo swoich wad gra oferowała im coś wartościowego. Granie w grę, w której możesz być Supermanem i latanie w świecie 3D, musiało być dla nich ogromnie radosne, bez względu na banalne misje lub straszny projekt poziomu. Było kilka innych gier, w których podstawowa rozgrywka polegała na lataniu w trójwymiarowej przestrzeni i wszystkich swoich wadach, Superman 64 wypełnił tę pustkę.
Może to być jedna z najgorszych gier w historii, ale w tamtych czasach była szalenie popularna.
Czy możesz pomyśleć o innych złych grach, które sprzedawały się zaskakująco dobrze, lub o jakiejś głęboko wadliwej grze, którą i tak kochasz? Daj nam znać w komentarzach!