Zawartość
- Kim jestem? Gdzie ja jestem?
- Samurai Jack spełnia Donnie Darko spotyka się z dystopią lat 80-tych
- Trudność Dark Souls i elegancja Bayonetta
- Łatwa droga nie zawsze jest satysfakcjonująca
- Minor Spoilery z przodu! Nie czytaj, dopóki nie pobijesz ostatniego Jailera.
W 2016 roku rzadko zdarza się, że masz wyjątkowe wrażenia z gry. Często gramy jako gracze przez niezliczone tytuły, w które graliśmy wcześniej. Otwarty świat piaskownicy. Strzelanka z perspektywy pierwszej osoby. Rzadko gry w tych gatunkach osiągają więcej niż ładniejsze niż ich poprzednik. Tak więc, przeglądając moje zaległości w grach na Playstation Plus, postanowiłem dać The Game Baker Furi szansa.
Kim jestem? Gdzie ja jestem?
Celowo niejednoznaczne otwarcie gry pozostawiało mi wiele pytań. Kim jest tajemniczy samurajski wojownik trzymany w niewoli w tym futurystycznym pływającym więzieniu? Dlaczego tu jesteś, torturowany przez tajemniczą wielopostaciową osobę znaną tylko jako Jailer? I dlaczego ta tajemnicza osoba, zakładając maskę królika, próbuje cię uwolnić. Od tego momentu przechodzisz przez kilka etapów, starając się powrócić na planetę poniżej. Z każdym etapem wkraczasz w nowy świat, każdy zróżnicowany w kolorze i estetyce. Z każdym etapem stajesz przed innym strażnikiem, trudniejszym od ostatniego i wymagającym unikalnego podejścia taktycznego. A z każdym nowym etapem tajemniczy człowiek znany jako „Głos”, dzięki rozmowom w stylu riddlesome, dostarcza drobnych informacji na temat tego, kim jesteś i na większą fabułę.
Samurai Jack spełnia Donnie Darko spotyka się z dystopią lat 80-tych
Jeden z Furi Największą zaletą jest stylowa estetyka. Bohater znany jako „Nieznajomy”, w swojej cichej naturze, z mieczem walczącym o finezję i wygląd zewnętrzny, wydaje się być inspirowany tytularnym charakterem Samurai Jack. Jego towarzysz, z niepokojąco dziwną maską królika i psychologicznie manipulującym dialogiem, przywraca wspomnienia kultowego klasyka Donnie Darko. Podczas gdy gry ogólne nabierają stylu, a ścieżka dźwiękowa nadaje całemu doświadczeniu klimat sci-fi / dystopii z lat 80-tych. Świat wygląda tak, jakby był ręcznie malowany, z neonami wbitymi w wzory postaci i broń. Muzyka techno buduje presję, gdy podchodzisz do następnego pretendenta, a następnie rośnie i opada, odpowiednio zgodnie z ruchem walki.
Trudność Dark Souls i elegancja Bayonetta
Furi rozgrywka jest bez zarzutu. Gra Game Baker przybrała na sile estetykę, przybrała styl i ton ich prostej narracji, ale przede wszystkim przybiła rozgrywkę. Jest tak samo prosty jak inne filary, które utrzymują tę grę razem, ale jest wykonywany po mistrzowsku. Na każdym etapie przechodzisz przez świat. Jesteś ograniczony do jednego mechanika, chodzącego. Ale w tym czasie, jako gracz, jesteś częściowy wobec oszałamiających widoków wokół ciebie i masz czas, aby wziąć udział w myląco złych przeczuciach The Voice. Następnie dotrzesz do celu. Stawiając czoła przeciwnikowi, szybko rozpoczynasz walkę.
Każdy z Furi bossowie muszą zostać pokonani na wielu etapach. Każdy z nich zwiększa nieco trudność. Przeciwnik Nieznajomego jest drastycznie odmienny od poprzedniego, zarówno jeśli chodzi o sposób ich projektowania, jak i sposób, w jaki musisz zająć się ich zaręczynami. Dwie główne mechanizmy, które przełączasz i używasz w różnym stopniu, w zależności od bossa, to walka z mieczem i hakowanie oraz strzelanie z dwóch kijów, akcja dalekiego zasięgu. Walka Hack i slash jest bliska, kamera przechodzi do tradycyjnej perspektywy gry 3D. Podczas gdy strzelanie z dwóch drążków pozwala walczyć z dystansu, mając do czynienia z niewiarygodnie intensywną falą podmuchów energii i fal wystrzelonych w każdym kierunku.
W obu scenariuszach żyjesz i umierasz dzięki swoim refleksom. Wiedząc, kiedy należy unikać i kiedy blokować. W obu formach walki te wybory i zdolność do wykonywania ich w odpowiednim czasie są koniecznością. Zablokowanie ataku za pomocą miecza może pozwolić na potężne parowanie i szansę na odzyskanie trochę zdrowia, jeśli skończysz to dobrze, ale może to być druzgocący cios, jeśli nie wytrzymasz sekundy. Mechanik uników zapewnia bohaterowi szybkie przyspieszenie w jednym kierunku, w którym to czasie Nieznajomy jest chwilowo niezdolny do zranienia, pozwalając im przejść przez śmiertelne pociski, które w przeciwnym razie byłyby nieuniknione.
Łatwa droga nie zawsze jest satysfakcjonująca
Furi Walka jest niewiarygodnie trudna i choć czasami znajdowałem walki szczególnie wymagające na moich wyczerpanych palcach, nigdy nie czułem się oszukany. Jednak dla tych, którzy chcą cieszyć się narracją gry, The Game Bakers zapewniają bardziej sceniczny sposób doświadczania Furi. Pierwszą oferowaną przez nich opcją, którą bardzo polecam, jest to, aby twoja postać automatycznie poruszała się po częściach gry. Jedyny poważny problem, z którym miałem do czynienia Furi był nieintuicyjnym i szczerym ruchem poza walką. Gdy idziesz w kierunku kolejnego Jailera, metodycznie kontrolujesz postać poruszającą się po świecie. Co kilka kroków zmienia się kąt kamery ... i kierunek, w którym należy kierować joystick, aby kontynuować chodzenie do przodu! Ta ciągła korekta była niesamowicie zaskakująca. Jednak po prostu naciskając X, twoja postać będzie poruszać się do przodu bez pomocy, pozwalając ci wziąć udział w historii i wspaniałych środowiskach.
Drugi krok w kierunku łatwiejszego wyglądu, na pewno nie polecam. Za każdym razem, gdy gracz umiera, otrzymuje szansę obniżenia trudności. W ten sposób gracz będzie miał znacznie bardziej zrelaksowane doświadczenie i będzie mógł swobodnie cieszyć się narracją, ale nie będzie w stanie zwiększyć poziomu wyzwania w żadnym momencie. Po wypróbowaniu tego trybu odkryłem, że prawie całkowicie zmienił grę. Na normalnym poziomie trudności Furi bitwy trwały od 5 do 10 rund, każda bardziej wyczerpująca niż poprzednia. Niektóre spotkania trwające ponad 40 minut. Jakkolwiek dużo Furi zabawa, podobnie jak Mroczne dusze, pochodzi z uczenia się ruchów i ataków każdego bossa, umiera raz po raz i wreszcie opanowuje czas. Furi staje się świetną grą po naprawdę opanowaniu każdego bossa. Jednak łatwy trud redukuje każdego bossa do 2 lub 3 etapów, zwielokrotniając ilość życia, które gracz ma znacznie, i pozwalając na zwycięstwo z kilkoma dobrze umieszczonymi trafieniami. Nie ma potrzeby opanowywania unikania lub blokowania, a nawet wykorzystywania tych kluczowych mechanizmów w niektórych scenariuszach. Nawet jeśli uważasz, że gra jest zbyt trudna, zachęcam cię, abyś kontynuował grę, ponieważ łatwo jest w niej znaleźć pasujące trudności.
Minor Spoilery z przodu! Nie czytaj, dopóki nie pobijesz ostatniego Jailera.
Wreszcie chcę zostawić cię z jednym ostatnim punktem. Jest to raczej wskazówka niż krytyczny wgląd. Nie daj się zwieść końcowym punktom gry. To jeszcze nie koniec. Ostatecznego tajnego szefa można stawić czoła po zakończeniu sekwencji gry. Potrzebna jest jasność dla nadrzędnej narracji. Ładnie opakowuje grę i daje programiście podstępną zachętę, abyś mógł przejść przez ich kredyty końcowe.
Furi to zaskakująco głębokie doświadczenie indie. Przelewa się ze swoich porów dzięki estetycznej i prostej, a przy tym zdecydowanie brutalnej rozgrywce. Jest to świadectwo tego, co gry o rozmiarach mogą osiągnąć i jest prawdopodobnie jedną z największych niespodzianek w 2016 roku.
Nasza ocena 8 Furi to zaskakująco głębokie doświadczenie indie.Przelewa się ze swoich porów dzięki estetycznej i prostej, a przy tym zdecydowanie brutalnej rozgrywce. Recenzja: Playstation 4 Co oznaczają nasze oceny