Zawartość
- Myślę, że nadszedł czas, żeby ktoś powiedział „hej ... wiesz, jakie gry wideo są w rzeczywistości dobry rzecz.'
Zacznijmy od historii
- Do 2004 roku ... Kiedy wszedłem do własnej historii horroru
- Krótko mówiąc: nikt nie wiedział, co jest ze mną nie tak.
- „Najgorszy przeciwnik leży w samym sobie”
- Wciąż grałem w Parasite Eve.
- Tak więc, mój sposób mówienia dzięki to
- Zawsze będę wdzięczny kilku postaciom z gry za inspirację lub wygodę, gdy nie mogłem zwrócić się o pomoc do rodziny lub przyjaciół.
Dobrze, więc wszyscy wiemy, że gry wideo są winne za każdym razem, gdy jakiś dzieciak robi coś głupiego, prawda? To obecny polityczny kozioł ofiarny, więc rodzice nie muszą brać odpowiedzialności za nieodpowiedzialność.
Myślę, że nadszedł czas, żeby ktoś powiedział „hej ... wiesz, jakie gry wideo są w rzeczywistości dobry rzecz.'
Staram się rozpowszechniać ideę, że gry mogą w rzeczywistości pomóc ludziom, dzieląc się moją smutną opowieścią ... (Cóż, wciąż żyję, więc myślę, że to szczęśliwa mała opowieść, ale rozumiesz).
Mój ojciec zmarł, gdy miałem osiem lat - rozbił swój samolot, wziął wuja i ciotkę, kiedy był przy nim. Tak więc w 2003 roku, kiedy mój dziadek rozwinął raka, można sobie wyobrazić, że życie było naprawdę trudne.
Pamiętam, że znalazłem Pasożyt Ewa na półce w obszarze „Stare gry” w moim sklepie z wypożyczalniami filmów wideo (każdy może o tym pamiętać?). PS2 był wtedy wściekły, ale bez względu na to, czy go podniosłem i postanowiłem go rozegrać. Nie będąc fanem horrorów, grałem tylko przez około godzinę.
Ja i gry Horror zwykle się nie mieszają, ale jakoś pasożyt Eve był wyjątkiem
Do 2004 roku ... Kiedy wszedłem do własnej historii horroru
Byłem mniej więcej w połowie mojego roku szkolnego; gdy nadszedł nowy rok, znalazłem się podwójnie w moim salonie, wijąc się z bólu. Jedna wycieczka do szpitala i kilka transfuzji krwi później, zdiagnozowano u mnie idiofatyczną niedokrwistość hemolityczną.
Krótko mówiąc: nikt nie wiedział, co jest ze mną nie tak.
Chodziłem na studia w pełnym wymiarze godzin, pracując w pełnym wymiarze godzin i ciągnąc podwójne zmiany w weekend, zostawiając mi wystarczająco dużo czasu na około jeden posiłek dziennie i około trzech lub czterech godzin snu.
„Najgorszy przeciwnik leży w samym sobie”
Przerażająca krew? Tak, rozumiem.Podczas dwutygodniowego pobytu w łóżku przyszło mi na myśl hasło „najgorszy przeciwnik w sobie”, a moja nowo odkryta fascynacja Aya Breą i pasożytniczą Ewą stała się moim zbawieniem. Z dziadkiem z rakiem, moja rodzina była już w rozsypce, więc zachowałem to wszystko dla siebie. Czułem się odizolowany.
Zajęło mi to osiem lat od tego dnia, zanim powiedziałem komuś w mojej rodzinie o moim stanie. Poszedłem na badania krwi i transfuzje, kiedy „chodziłem do domu przyjaciela, żeby grać Aureola„(dzięki za okładkę Master Chief); dzięki prywatności klienta i ukończeniu 18 lat mój lekarz nie mógł rozlać fasoli.
Wciąż grałem w Parasite Eve.
Nawiązałem do Aya; w rzeczywistości przechodziliśmy przez dziwne wewnętrzne zmagania z ciałem ... chociaż, no wiesz, Ona mam super moce ja zakrztusiłam się krwią regularnie (czuję się tak, jakbym dostał krótki koniec tego kija).
Jednak Aya zawsze popychała do przodu i ten mały bohater horroru uderzył we mnie i zainspirował mnie do tego samego.
Tak więc, mój sposób mówienia dzięki to
Zrobiłem pół owinięcie odblaskowym winylem na moim Fordzie Edge, nosząc slogan, który przypadkowo wpadł mi do głowy, leżąc w łóżku, czując się jak gówno.
Zawsze będę wdzięczny kilku postaciom z gry za inspirację lub wygodę, gdy nie mogłem zwrócić się o pomoc do rodziny lub przyjaciół.
Aya Brea mogła uratować mi życie; bez inspiracji, którą mi dała, mogłem wrzucić ręcznik. Zamiast tego ukończyłam projektowanie graficzne, zachorowałam na projektowanie stron internetowych i w jakiś sposób bardzo szanowałam się w mojej dziedzinie za robienie grafiki pojazdów, znaków, odzieży, itp.
Dla tych z was, którzy zastanawiają się, co się stało z moją szaloną chorobą krwi, cóż, musicie zapytać lekarza. Zacząłem trening siłowy, jadłem lepiej, rzucałem więcej zawodów, niż jestem skłonny przyznać, kiedy zrobili się głupi. Krótko mówiąc, umieściłem mnie po pierwsze i to się opłaciło. Nie potrzebowałem transfuzji od ponad dwóch lat i ogólnie jestem w najlepszej formie mojego życia. Błyskawica FFXIII pomogła mi poradzić sobie z przemijaniem moich dziadków, ale to już inna historia na inny czas i kolejne owinięcie pojazdu.