Co sprawia, że gra jest dobra? Gry flash nie są dokładnie tym, na co ludzie patrzą, kiedy mówią o „dobrych grach”, ale jest kilka, którzy naprawdę idą na dystans i mogą być uznani za dobrych, czy lubisz gry flashowe. Tower of Heaven to nie tylko dobra gra flashowa, ale dobra platformówka. Robi wszystko dobrze, nawet jeśli sprawia, że chcesz od czasu do czasu złamać klawiaturę.
Przejmiesz kontrolę nad podróżnikiem, który chce wspiąć się na Wieżę Niebios w poszukiwaniu odpowiedzi. Nie chodzi o wiele więcej i nie musi. Musisz się wspinać, a bóg na szczycie wieży nie jest zbyt przyjemny. W miarę postępów na każdym coraz trudniejszym poziomie bóg wprowadzi zasady, aby stawać się jeszcze większym wyzwaniem. Bez dotykania boków cegieł, bez chodzenia w lewo, bez dotykania żywych istot - jest ich kilka.
Zasady nakładają na gracza zadanie, ponieważ nie tylko utrudniają pracę, ale także zapominając o nich i robiąc to, czego ci nie wolno, prowadzi do natychmiastowej śmierci. Musisz wymyślić drogę na każdym poziomie, mając na uwadze zasady, a nawet jeśli podążasz za nimi dokładnie, jest wystarczająco dużo przeszkód i niebezpieczeństw, aby zabić ciebie. Spodziewaj się śmierci. Dużo.
Powiedzieć, że gra jest trudna, byłoby niedopowiedzeniem. Jeden poziom odradza cię tuż przed dwoma wirującymi ostrzami (jeden z przodu i jeden nad tobą) i musisz zmniejszyć czas, aby przejść obok nich, a następnie minąć ostrza w następnej sekcji. A potem reszta poziomu. Tak, zginiesz przynajmniej kilka razy podczas tego etapu, czy ci się to podoba, czy nie.
Każdy poziom Wieży Niebios staje się coraz trudniejszy, a ostatni etap może wręcz przyprawić cię o ból głowy, jeśli na to pozwolisz. Na szczęście, kiedy umierasz, odradzasz się na początku poziomu za każdym razem, więc nie ma tutaj pojęcia „Game Over”. W grze, w której nawet motyle i trawa mają cię dopaść, jest to ogromna ulga.
Podczas gdy rozgrywka jest zabawna, a kontrolki są napięte (doskakiwanie w pikselach, hurra!), Być może moją ulubioną rzeczą w Tower of Heaven są jej efekty wizualne i muzyka.
Pierwszą rzeczą, którą zauważysz (ponieważ gra nie jest trudna aż do trzeciego czwartego etapu), są wizualizacje Gameboy-esque. To niemal idealnie emuluje sposób, w jaki wyglądały oryginalne gry Gameboy, od kolorów po proste projekty.Mówię prawie doskonale, ponieważ szczegóły w wirujących ostrzach i poruszające się chmury poza oknami w tle są prawdopodobnie poza tym, co mogła wyprodukować konsola, ale poza tym wygląda jak gra Gameboy.
Muzyka jest także ogromnym zwrotem i wiernie brzmi jak 8-bitowy midi. Główny utwór jest chwytliwy i doskonale komponuje się z elementami wizualnymi i rozgrywką, co sprawia, że gra jest kompletnym pakietem. Ogólna gra ma motyw przewodni, a ukończenie gry naprawdę to pokazuje. Ale nie zdradzę dlaczego!
Główna gra nie jest tak długa, chyba że utkniesz na scenie lub dwóch. Jest to trudne, ale naprawdę nie ma tak wielu etapów do ukończenia. Po zakończeniu historii istnieje opcja poziomu niestandardowego, jeśli chcesz przedłużyć swój pobyt w Wieży Niebios. Edytor poziomów jest dość potężny i może być jeszcze bardziej pochłaniający niż główna kampania, jeśli poważnie myślisz o tworzeniu zrównoważonych i trudnych etapów.
Tak naprawdę nie ma nic złego w Tower of Heaven. To trudne, ale w grę włożono tyle staranności i myśli, że jesteś gotów próbować w trudnych, ale całkowicie wykonalnych częściach gry. Nie ma zbyt wielu gier flash ani platformówek z takim sercem, a to kompletne doświadczenie od platformówki po wizualizację muzyki.
Szczerze mówiąc nie mogę nic o tym powiedzieć.