Choć znalezienie „tak złych, dobrych filmów” jest łatwe i niedrogie, to jest nieco trudniejsze do zrobienia w dziedzinie gier. Gry kosztują znacznie więcej niż filmy i wymaga to znacznie więcej czasu. Większość graczy nie chce przesiewać szorstkich, by znaleźć diamenty, ale jestem trochę masochistą, jeśli chodzi o złe media. Z tego powodu zrobiłem małą listę 5 strasznych gier, które warto grać.
Kiedy mówię, że te gry są tak złe, że są naprawdę dobre, musisz pamiętać, że oznacza to, że ich wykonanie jest śmieszne w smutny sposób, a nie że są to kampusowe historie z dobrą rozgrywką. Graj tylko, jeśli chcesz śmiać się z błędów i słabej mechaniki gry, nie krzycz o XBOX Live o nich.
5) E.T. pozaziemskie
Wierzcie lub nie, ale był czas, kiedy ludzie nie wiedzieli, że gry oparte na filmach są z natury poopoo. Kiedy ta gra była w fazie rozwoju, ludzie byli hype jako hell. Zamówione sklepy tyle kopii.
Ile kopii zamówili?
Sklepy zamówiły tak wiele kopii tej gry, że kiedy spadła, kilka ciężarówek zgniecionych skrzynek ET i gier zostało rzekomo pozostawionych na wysypisku w Nowym Meksyku.
Ta gra zazwyczaj znajduje się w pierwszej trójce najgorszych list gier. Uważa się, że w dużej mierze przyczynił się on do kryzysu branży gier wideo w wieku stu osiemdziesięciu trzech lat.
Ze względu na swoją wartość historyczną i hańbę, ta gra jest warta uruchomienia ROM tylko po to, aby zobaczyć na własne oczy i ręce, jakie to okropne. Jest prawie nie do zagrania, więc nie warto nic więcej.
Czy jesteś dość typowym kolesiem, który może uczestniczyć w pięciogodzinnej kampanii pełnej błędów i mdłej rozgrywki? Jeśli tak, to Scourge Project: Episode 1 i 2 może twoja aleja.
Rok temu mój przyjaciel kupił naszej grupie kilka tanich gier ze sprzedaży Steam, abyśmy mogli grać. Dostał ten z powodu tego, jak bardzo był zły. Słyszał poprawnie.
Chcę powiedzieć, że gra gra Gears of War jeśli został stworzony na konsolę Nintendo 64. Jest niezgrabny, graficznie mdły i pełen błędów. Mój komputer tak bardzo go nienawidził kij pamięci RAM umiera w trakcie misji kooperacyjnej.
Niemniej jednak ta gra jest warta gry, jeśli możesz zdobyć kopię dla siebie i trzech przyjaciół. Fajnie jest grać razem w okropną grę rozerwać go na części.
3) Duke Nukem Forever
Kiedy byłem w pojedynczej cyfrze wieku, miałem szansę grać Duke Nukem na Nintendo 64 z moim ulubionym starszym kuzynem. Była to hip-hopowa gra pełna fajnych potworów, przeklętych słów i szlachetnych babes.
Dziesięć lat później do przodu, fani serii wciąż czekają Duke Nukem Forever. Mimo że jest trochę starszy i tylko trochę bardziej dojrzały, nadal kupowałem hype za jego wydanie.
Kiedy wreszcie wyszło i okazało się, że jest to przeciętna gra z przestarzałą mechaniką rozgrywki i jeszcze bardziej przestarzałym poczuciem humoru, jej recenzje były całkiem złe, zwłaszcza wśród fanów serii.
Ta gra jest warta zagrania, jeśli chcesz zobaczyć, jak nie należy grać w sequel. Do licha, jeśli spodziewasz się absolutnie najgorszego, możesz nawet zabawić się zgodnie z prawem w kilku częściach gry. Potem znowu, prawdopodobnie nie.
2) Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero
W latach dziewięćdziesiątych, Mortal Kombat była dość duża. Była to udana seria gier walki i zrodziła kreskówkę i dwa filmy. Dla zespołu MIdway następnym logicznym krokiem było stworzenie gry przygodowej osadzonej we wszechświecie z ulubionym lodowym ninja: Sub-Zero.
Niestety dla Midway gra była bałaganem. Pełno w nim scen z ciasnymi akcjami, które wyglądały okropnie tandetnie (jak zawsze,) walka była jak rozwodniona wersja gry walki, i to była prosta gra.
Na szczęście dla graczy tandetne przerywniki sprawiają, że gra jest tego warta. Dialog jest niewygodny, kostiumy są okropne, a ty będziesz ciągle czekał, aż jeden z aktorów wyciągnie swoje genitalia z powodu działania na poziomie porno. Na szczęście (lub rozczarowujące, w zależności od tego, jak źle chcesz widzieć niebieskiego ninja), nigdy się to nie zdarza.
1) Sonic the Hedgehog (2006)
Co E.T. był dla Atari 2600 i Superman 64 był na N64, Sonic '06 jest na PS3 i Xbox 360. Brakuje tej gry w każdym dziale: dźwięku, grafiki, fabuły i rozgrywki.
Środowiska i NPC wyglądają bardziej jak w domu w japońskim RPG niż w Sonic i jego załodze. Dźwięk jest przytłaczająco powtarzalny, a postacie nieustannie wymawiają te same dwa lub trzy zwroty na każdym poziomie.
Fabuła jest jak źle napisana fikcja dla 12-latka. Jak w, źle napisany nawet dla 12-letniego autora fikcji.
Sonic, Shadow i nowa, oh-tak-oryginalna postać Silver the Hedgehog to wszystkie grywalne postacie, których historie splatają się z podróżami w czasie, szmaragdami chaosu i jakąś ludzką księżniczką za jakieś zwariowane szaleństwa.
To, co myśli Glenn Beck, stanie się, gdy geje wyjdą za mąż.
Naprawdę trudno opisać, jak to zrobić surrealistyczny gra jest. Wszystko wygląda jak zdzierstwo Final Fantasy, z wyjątkiem postaci antropomorficznych.To, w połączeniu z zawiłą fabułą, sprawia, że trudno jest oglądać jedną scenę bez przerywania.
Gra jest najgorszą częścią gry. To jest jak (znacznie więcej) mocno podsłuchiwana wersja Sonic Adventure 2. Czasami twoja postać nie odpowiada, a nawet robi coś odwrotnego do tego, co wprowadzasz. To tak, jakby w ogóle nie testowali gry.
Podsumowując, ta gra jest zdecydowanie warta przeżycia. Jeśli nie, zawsze możesz podarować go najmniej ulubionej osobie.