Zawartość
Prawdziwy, niebieski, uczciwy przegląd
Widziałem wiele recenzji BioShock Infinitei wszyscy wydają się śpiewać, chwaląc na skrzydłach aniołów. Nie miałam szczęścia, żeby dostać swoje ręce na wczesną kopię, i nie chciałam też nadąsać sobie rąk przez piractwo. Spodobały mi się poprzednie dwie gry i zawsze byłem fanem gier System Shock. W końcu ukończyłem pełną rozgrywkę na trudnym poziomie, trwającym nieco ponad jedenaście godzin, jestem gotów podjąć decyzję. Zacznijmy tą imprezę.
Oprawa
Ustawienie gry, Columbia, jest świetne. Czułem, że żyje i kopie całą drogę. Od wspaniałych panoram po przybyciu do miasta, po gigantyczne posągi i budynki - zapierało dech w piersiach. NPC również mnie zaskoczyli. Nie spodziewałem się czegoś podobnego do Obliviona, gdzie ludzie mieliby harmonogramy i codzienne czynności. Dla FPS czuł się doskonale. Dzieci bawiące się na ulicach, pary tańczące w dzielnicy fryzjerskiej, nawet uciskani pracownicy mniejszościowi w Finkton czuli się żywi i byli bardzo dobrze animowani i dźwięczni. I było też wiele miłych drobnych drobiazgów, moja osobista ulubiona była maskotka w służbie w tylnym zaułku z przerwą na dym.
Grafika
Tak jak powiedziałem wcześniej, gra wygląda świetnie. Od rozległych drapaczy chmur, aż po drobne detale, takie jak gaje koła regulacji celownika na broni, była prawdziwa troska i polerowanie. Ludzie w grze wyglądają ... dobrze. Jest dużo szczegółów, a miłe małe akcenty, jak kawałki pancerza przeciwnika spadające po uszkodzeniu. Ponieważ jest to kwestia osobistego gustu, nie pozwalam na to, by mnie to bardzo bawiło. Sam grałem na PC i myślę, że to bardzo pomogło. Dopiero co jakiś czas udawało mi się rzucić okiem na teksturę nie do końca załadowaną, a to głównie dlatego, że biegałem sprintem i cofałem się bezpośrednio po wejściu w nową strefę.
Dźwięk
Moja osobista ulubiona część gry, jakkolwiek dziwna może się wydawać. Kierunek sztuki w tej grze jest wspaniały. Wspomniany kwartet fryzjera był radością dla uszu, a przy dobrze wyszkolonym uchu jest wiele interesujących rzeczy. Nie chcąc niczego zepsuć, powiem tylko, żeby uważnie słuchać, kiedy masz pierwsze chwile spokoju i ciszy z Elżbietą, by słuchać otaczającej Cię muzyki. Dźwięki wytwarzane przez broń i moce były bardzo satysfakcjonujące. Brzęczenie strzelby, karabin ma ostry trzask, a to wszystko pomaga ci wciągnąć cię trochę bardziej.
Rozgrywka
Gra gra jak strzelec. Źli faceci pojawiają się, strzelają, kontynuuj. Jest to mieszane przez użycie różnych broni i mocy, ładnej broni białej z ruchami wykańczającymi i dobrej ilości walki trójwymiarowej z wykorzystaniem osławionego miasta Sky-Lines. Tutaj dochodzę do sedna sprawy i wymuszam moje skargi. Żaden z wigorów nie czuł się warty użycia, z wyjątkiem Return to Sender (co pozwala ci łapać kule i wrzucać je z powrotem w wybuchową piłkę). W poprzednich tytułach BioShock byłem przyzwyczajony do jazdy na rowerze przez kilka mocy w walce. Rzucałem każdy element, jaki mogłem, od ognia po PSZCZOŁY. W tej grze utknąłem z Return to Sender przez całą drogę, używając mocy Błyskawicy, gdy potrzebowałem otworzyć boczne przejście.
Moją drugą poważną skargą jest broń w grze. Moim głównym problemem był limit broni 2, który wydawał się wielkim skokiem z Bioshocka. Brakowało mi pułapek, łapałem za strzały dostępne strzały z pistoletu, oczyszczałem tłumy strzelbą i miotaczem ognia, a potem wykańczałem resztę z dystansu za pomocą karabinu lub karabinu maszynowego. Dzięki limitowi broni naprawdę doświadczyłem tylko kilku broni; mianowicie karabinek i strzelba. Jasne, chwyciłem RPG, kiedy było to możliwe, aby zdjąć większego wroga trzy lub cztery razy. Ale dzięki systemowi limitowania i ulepszania broni, po prostu mądrzej było nosić broń, do której nalałem najwięcej pieniędzy. A system ulepszania broni był ogólny i nie do końca zauważalny. Ponownie, poprzednie gry pozwalały na podstawowe ulepszenia, po których następowały szalone, takie jak błyskawica i strzelanie z pistoletów płonących. Podsumowując, gra w broń była szybka i szalona, ale w większości przypadków rodzajowa.
Fabuła
Co mogę tu powiedzieć, nie tracąc żadnych głównych spoilerów? Cóż, zwrot akcji (i wszyscy wiedzieliśmy, że będzie zwrot akcji, to jest Bioshock, ludzie) został ujawniony w kawałkach. Coraz więcej można było znaleźć, eksplorując, a dopiero potem mówiąc, co było dobrym akcentem. A kiedy ujawnienie w końcu uderzyło, było późno w grze, pozwalając, aby kulminacja miała wielki wpływ na postacie i gracza. Historia samej Kolumbii jest bardzo dobrze wykonana.Powiedziane graczowi sekwencje dialogów, cichi widzowie filmów i kultowe pamiętniki audio to solidna narracja, choć zakończenie pozostawia wiele pytań ze względu na jej naturę.
Podsumowanie
Dlaczego więc siedem na dziesięć? Odpowiedź jest prosta. Świetnie się bawiłem z grą i nie mogę się doczekać, aby spróbować trudności z 1999 roku. Ale podstawowa rozgrywka, strzelanie, wigory i walka na szynach były czasem nużące. Jedną z rzeczy, które tak bardzo kochałem w poprzednich tytułach BioShocka, była rozbieżność w walkach i to, jak trzymanie się jednej broni lub jednej mocy, generalnie oznaczało trudniejszą rozgrywkę. Może się wydawać, że to drobny powód, ale gdy sam rdzeń wydaje się być słabym, reszta gry cierpi. Polecam to fanowi gier Bioshock, a nawet fanom „hardcore” Call of Duty. Wydaje mi się, że ostatnim słowem byłoby oddanie czynszu lub złapanie go, jeśli / będzie ono w sprzedaży, ale nie sądzę, aby ta gra była warta sześćdziesiąt dolarów, więcej niż w przypadku przepustki sezonowej.
Nasza ocena 7 Prawdziwy, szczery przegląd nowej hitu, Bioshock Infinite.