Zawartość
W każdy piątek na cześć #flashbackFriday (tak, poszedłem tam) planuję spojrzeć wstecz na klasyczną grę, która miała głęboki wpływ na moją karierę hazardową lub w jakiś sposób wpłynęła na branżę. Powiedzmy sobie jasno, NIE JA recenzuję te gry, ale raczej wyrażanie tego, jak je pamiętam w porównaniu z tym, co teraz o nich myślę, po ponownym ich odtworzeniu.
Pozwólcie, że przedmówię ten artykuł, mówiąc, że zazwyczaj uwielbiam gry Pokemon bardziej niż gry Digimon, ale program telewizyjny Digimon to więcej niż seria Pokemonów. Mówiąc to Digimon World na PS1 to wyjątkowa gra, która stoi przeciwko najlepszej grze Pokemon.
Już słyszę, jak fanatycy Pokemona płaczą i krzyczą „bluźnierstwo!”, Ale wysłuchaj mnie.
Jest rok 1999 i zarówno Digimon, jak i Pokemon są u szczytu popularności. Ja po prostu nie mogę zdobyć wystarczającej ilości potworów, czy to w formie cyfrowej, czy kieszonkowej (dla tych, którzy nie wiedzą, Pokemon oznacza kieszonkowego potwora, podczas gdy Digimon oznacza potwora cyfrowego). Byłem zasadniczo bezmyślnym klonem z odcinka „Chinpoko Mon” Park Południowyi nic mi nie jest.
Zasadniczo wyposażyłem moje Pokemon Red i Yellow Cartridges, miałem wszystkie karty, a nawet niektóre kasety VHS z serialu. Próbowanie wszystkiego i zdobycie wszystkich 150 potworów było niesamowicie wciągające.
Z drugiej strony Digimon zwrócił moją uwagę na wiele różnych powodów. Pokemon nie był wszystkim. Wymagało to, abyś zadbał o swojego cyfrowego towarzysza i był tak denerwujący, jak to mogło być czasami, sprawił, że stałem się bardziej związany z moim Digimonem. Przedstawienie było nieco bardziej relatywne, a także oddzieliło świat cyfrowy od realnego świata.
Umierałem za grę 3D Pokemon lub Digimon. Stadion Pokemon wyszło i tak bardzo, jak mi się podobało, to była tylko chwalebna bitwa Pokemona z kilkoma zabawnymi mini-grami. Digimon World przyszedłem i było wszystko, na co liczyłem i do dziś jestem.
Rozgrywka
Zaczynasz od nazwania swojego bohatera, partnera Digimon i odpowiedzi na kilka pytań. Wszystko to decyduje o tym, z którego Digimona zaczynasz (Agumon lub Gobumon).Stamtąd wraz ze swoim partnerem Digimon wyruszysz w swoją przygodę. Ruch jest dość podstawowy (chociaż czasami nieco kłopotliwy z powodu kątów kamery) i walczysz tylko z Digimonem, jeśli wpadniesz na nie, co w rzeczywistości da ci moc, by uniknąć wielu bitew, jeśli potrafisz manewrować wystarczająco dobrze wokół nadchodzących wrogów. Jest to taka mile widziana zmiana w porównaniu z przypadkowymi spotkaniami z serii Pokemon.
Kiedy faktycznie walczysz, twój bohater ucieka na bok, aby wykrzyczeć rozkazy, podczas gdy twój Digimon atakuje wrogów. System bitew różni się drastycznie od Pokemona. Nie możesz wywoływać określonych ataków na swój Digimon do użycia (na początku) i dopóki nie uczynisz swojego Digimona mądrzejszym, jedyne, co możesz wykrzyknąć, to „Twój telefon”, który
W przeciwieństwie do Pokemona, gdzie po prostu udajesz się do Centrum Pokemon, aby uzyskać bezpłatną opiekę zdrowotną, w Digimon masz 1 z 3 opcji. Możesz używać przedmiotów leczniczych (które są niezwykle cenne na początku gry), iść i odpoczywać za darmo w domowej bazie nadziei, że twój Digimon się zmęczy i chce spać. Haczyk z 2 ostatnimi opcjami polega na tym, że czas upływa dużo szybciej, a czas jest bardzo ważnym czynnikiem w tej grze.
Ten zegar w lewym górnym rogu z tym małym facetem na górze (nadal nie mam pojęcia, co to ma być) stanie się twoim najlepszym przyjacielem w tej grze. Niektóre wydarzenia zdarzają się nie tylko w określonych porach dnia, ale w przeciwieństwie do ciebie, Twój Digimon nie jest odporny na upływ czasu. Zgadza się, po tylu dniach, w zależności od poziomu ewolucji twojego digimonu, zniknie on z powodu starości i zostaniesz potraktowany przejmującym sercem wideo, które krzyczy z krzykiem śmierci. Gdzie jest życie, tam jest śmierć. Po tym jak Digimon straci całe swoje życie lub umrze, gracze są proszeni o wybranie innego DigiEgg i rozpoczęcie treningu Digimon od samego początku.
Brzmi niesamowicie irytująco? Cóż, jest, ale w najlepszy możliwy sposób. Pozwala to graczom na zdobycie nowego Digimona, a zdobycie nowszego i silniejszego Digimona to połowa zabawy z gry.
Do tego wszystkiego musisz się martwić o swoją wagę, szczęście i smutek, miernik kupy, dyscyplinę i zmęczenie. Gra nie wyjaśnia ci tego, więc jest dużo prób i błędów.
P.S. Trenowanie Digimona na siłowni jest po prostu okropne.
Prezentacja
Grafika tej gry to nic specjalnego. Jak widać z powyższych obrazów, modele postaci są bardzo pikselowe, ale są wystarczająco łatwe do odróżnienia od siebie, co przydaje się, gdy w jednej bitwie jest 5 lub 6 Digimonów. Każdy Digimon ma unikalne animacje, które są naprawdę doceniane i pomagają Twojemu partnerowi poczuć się bardziej wyjątkowy i wyjątkowy.
Ręcznie rysowane tła są wyjątkowe dla tej gry i zdecydowanie przyćmiewają każdą z postaci. Ustawienia wahają się od min, kanionów, mroźnych gór i lasów siana, ale wszystkie płynnie łączą się ze sobą, sprawiając, że przestrzeń staje się o wiele bardziej żywa.
Ścieżka dźwiękowa jest także moją ulubioną. Jest muzyka, w której musi być, a innym razem jest dużo hałasu otoczenia, aby pasował do środowiska, ale działa bardzo dobrze. Digimon ma unikalne dźwięki, które naprawdę pomagają zilustrować, jak duże lub małe mają być, co było niedocenianą rzeczą biorąc pod uwagę ograniczenia sprzętowe oryginalnego PS1.
Werdykt
Jako dorosła uważam, że doceniam tę grę bardziej niż kiedy byłem dzieckiem. Ma swoje wady, ale po dość intensywnej krzywej uczenia się, w końcu zrozumienie, jak działa digivolution i obserwowanie, jak miasto rośnie wyłącznie dzięki sile twojego Digimona, jest niesamowicie satysfakcjonujące. Ta gra nie ma ciosów, ale jest uczciwa i rzuca ci wyzwanie, aby stać się świetnym pogromcą.
Jeśli chcę zbierać potwory, gram w Pokemona, ale jeśli chcę rozpocząć prawdziwą przygodę, Digimon World to moja gra z wyboru.