Byłem zapalonym graczem, ponieważ mój tata najpierw kupił mi Playstation na Boże Narodzenie, kiedy miałem 4 lata. Od tamtej pory cieszyłem się mnóstwem fantastycznych doświadczeń dostępnych w grach, ale nigdy nie uważałem tych gier za coś więcej niż źródło rozrywki.
Do wczoraj, kiedy moja mama powiedziała mi, że mój ojciec właśnie zmarł.
Byłem załamany ... Ja rano ze złamanym sercem. Mam tylko 15 lat i jestem najstarszym z moich braci, a teraz nagle jestem zmuszony do zajęcia miejsca, w którym muszę dorosnąć i pomóc mojej rodzinie najlepiej jak potrafię. W ciągu kilku minut zmieniło się całe moje życie. Byłem w szoku, nie mogłem uwierzyć w to, co się stało, tylko pewnego dnia mówiłem ojcu, że go kocham, a teraz go nie ma.
Nie mogłem owinąć głowy wokół tego, co się stało. Nadal nie mogę.
Nie miałam pojęcia, co robić, więc starałam się żyć normalnie, tak jak mogłam, więc po wielu łzach poszedłem do swojego pokoju, by pomyśleć. To było dla mnie za dużo i zdecydowałem się nie myśleć o tym i zwrócić się do mojej ulubionej działalności: gier.
Włączyłem Xboksa i zacząłem grać w moje ulubione gry, a kiedy to zrobiłem, zupełnie zapomniałem o otaczającym mnie świecie. Wszystkie łzy, zmartwienia i stres zniknęły, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Wtedy uświadomiłem sobie moc gier.
Nie wiem, co bym zrobił bez grania ... podrapać, wiem dokładnie, co bym zrobił, usiąść w kącie i płakać. Ale dzięki grom udało mi się złagodzić to napięcie i po prostu odpocząć, coś, co ludzie uważają za oczywiste w tych dniach. Nadal mam złamane serce, ale teraz jestem w stanie przejść dalej. Mogę chodzić do piłki nożnej, rozmawiać z przyjaciółmi i prowadzić normalne życie, tak jak chciałby mój ojciec.
To nie słowa moich przyjaciół czy rodziny, ani godziny płaczu i stresu nie pomogły mi przejść dalej, ale prosty komfort włączania gry i odpoczynku.
Często słyszymy, że gry są wykorzystywane jako forma eskapizmu jako zła rzecz, ale nie rozumiem, jak to jest. Siedząc i naciskając przyciski, mogłem wstać, pocieszyć moją mamę i braci i pomóc im wrócić na nogi w taki sam sposób jak dla mnie gra.
Granie w gry oczywiście nie sprawi, że moje problemy znikną, ale z pewnością pomogło mi się nimi zająć. Kocham cię tato, dziękuję za wszystko, co dla mnie zrobiłeś.