Może to wyglądać trochę jak kwaśne winogrona pochodzące od gracza, który dorastał w pokoleniu PS1 - ale szczerze mówiąc, PaRappa the Rapper nie potrzebował remaster PS4.
Nie miałem okazji zagrać w oryginalną grę w tamtym dniu, ponieważ tytuł był rzadszy niż zęby kury! Zamiast tego zrobiłem ze stosunkowo trudnym etapem 1 na dysku demonstracyjnym PlayStation. Ale w końcu dostałem szansę zagrania całej gry w moim lokalnym muzeum w kwietniu 2014 r., Kiedy wystawa gier wideo (pierwotnie w Melbourne, Australia) dotarła do mojego rodzinnego miasta w Edynburgu. Uwielbiałem to i kilka tygodni później odebrałem kopię na aukcji internetowej.
Wizualizacje (wycinanka z kartonu z lat 90.) Rodneya Greenblata były funky i lekceważące, a muzyka była zana. Jeśli chodzi o fabułę, to była całkowicie pozbawiona muru - i musieliście ją zagrać, żeby w to uwierzyć, ponieważ zawierała kurczaka, który uczy was, jak upiec ciasto, a PaRappa musi desperacko korzystać z łazienki. Ale w istocie opowieść dotyczyła PaRappa próbującego zaimponować rapowi w kształcie kwiatka dziewczyny o imieniu Sunny Funny.
Potem odebrałem sequel, PaRappa the Rapper 2, na moim PS4. Znowu podobała mi się ta gra - ale o ile mogłem zobaczyć, do nowej iteracji dodano niewiele, poza przeformatowaniem wizualizacji dla nowoczesnej telewizji i systemu trofeów.
Brak prawdziwej aktualizacji między oryginalną grą a kontynuacją nie dawał mi wielkich nadziei na remaster - i jak podejrzewałem, gra nie spełniła oczekiwań. Jego przeciętny wynik 62 w Metacritic mówi mi, że nie jestem jedynym, który był rozczarowany.
Trzeba przyznać, że dzielenie się grą i publikowanie jej w Internecie jest znacznie łatwiejsze dzięki zremasterowanej wersji, ale niewiele więcej jest dodawane poza świeżą warstwą farby HD.
I szczerze mówiąc, unikalne efekty wizualne Greenblata nie wymagały tak naprawdę aktualizacji HD, więc gra nie korzysta zbytnio z lepszej rozdzielczości w taki sam sposób jak tytuły Crash Bandicoot lub Final Fantasy VII by. To trochę jak przerysowywanie podstawowe Pong wizualizacje na nowej konsoli - może wyglądać nieco ostrzej, ale w przeważającej części jest graficznie taki sam jak wersja oryginalna.
To samo dotyczy ścieżki dźwiękowej gry, która również została ulepszona pod względem jakości. Jest to naprawdę podobne do zbierania albumu przez twojego ulubionego artystę na winylu, a następnie chwytania tego samego albumu przez sklep internetowy. Chociaż wersja online może brzmieć lepiej w nowoczesnych zestawach słuchawkowych, które często są wypełnione dźwiękiem przestrzennym, wersja winylowa jest również doskonała. I dla PaRappa the Rapper's eklektyczne utwory, nie było zbyt wielu aktualizacji, które można by zrobić bez utraty osobowości, która sprawiła, że były tak niezapomniane.
Poza brakiem zaktualizowanego wyglądu i dźwięku, system trofeów był miłym akcentem dla współczesnego gracza. Ale oprócz praw do przechwalania się, nawet to nie przynosi wiele do stołu. (Osobiście uważam, że nieco mniej satysfakcjonujące jest publikowanie najlepszych wyników w mediach społecznościowych, niż robienie zdjęć i wysyłanie ich do czasopism, tak jak w dzień).
Jedyną prawdziwą zaletą tego remasteru jest dostępność. Nie brakuje kopii, ponieważ można je pobrać cyfrowo. Świetnie więc, że więcej ludzi może doświadczyć tej muzycznej gry, jeśli jeszcze tego nie zrobili. Ale dla wieloletnich fanów tego IP, remaster po prostu nie zrobił wystarczająco dużo z materiałem źródłowym, aby poczuć się jak satysfakcjonujący zakup.
Uderzające efekty wizualne i niekonwencjonalne teksty PaRappa the Rapper nadał ton erze PlayStation lat 90., a remaster ostatecznie nie uchwycił tego. Poleciłbym tylko go odebrać, jeśli nie grałeś oryginału.