Zawartość
Wracając do (nie) popularnego popytu, to Rewind Reviews! Po rozprawieniu się z całą masą recenzji, które zaczęły się od oryginalnego tytułu NES, niektórzy fani The Metroid Seria Rewind Review sugerowała, że przyjmuję równie słynnego kuzyna serii: The Legend of Zelda. Biorąc to pod uwagę Zelda (Wii U) ukrywa się na niezbyt odległych terenach w 2016 r. i Triforce Heroes pojawia się w październiku, nie mogę wymyślić lepszego czasu, aby zabrać RR-Hammer do ulubionej serii przygodowej.
Jak powinien wiedzieć każdy poważany gracz, The Legenda o Zeldzie jest założycielem gatunku gier przygodowych.Gra dostarczyła małym chłopcom i dziewczętom w 1986 r. Ich pierwszych prawdziwych poszukiwań i przeszukiwania lochów w grze wideo i już dawno stała się wzorem gatunku gier przygodowych. The Legend of Zelda służy również jako podstawa wielu nowoczesnych gier przygodowych, wprowadzając teraz podstawowe pojęcia, takie jak mapy lochów, wyposażenie użytkowe i formuły szefów, które nadal widzimy w użyciu. Ale czy pradziadek gry przygodowej wytrzymuje próby czasu, czy też rozpadł się z biegiem lat?
Jak w przypadku wszystkich recenzji Rewind, The Legend of Zelda zostanie poddany przeglądowi oczami współczesnego krytyka. Nie nostalgiczne okulary, żadnych wymówek, żadnych racjonalizujących ograniczeń sprzętowych i nie oszczędzanie się przed wściekłymi fanami i czytelnikami. Nic nie usprawiedliwi gry z niczego, czego my, jako współcześni gracze, chcielibyśmy dziś zobaczyć w tym gatunku. Powiedziawszy to, porozmawiajmy z przerażającym starcem, aby zdobyć drewniany miecz i rozpocząć naszą pierwszą przygodę w The Legend of Zelda na Nintendo Entertainment System!
Fabuła
DŁUGIE AGO, GANON, KSIĄŻĘ CIEMNOŚCI, PRZERWA TRÓJCE MOCY. KSIĘŻNICZKA ZELDA Z HYRUŁA PRZESZŁA TRÓJCE MĄDROŚCIE DO OŚWIĘTYCH SZTUK I UKRYŁA SIĘ OD GANONA PRZED ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ GANONA. LINK, MUSISZ ZNALEŹĆ SZTUKI I ZACHOWAĆ ZELDA.
Jeśli chodzi o historię w grze, to wszystko, co otrzymujemy ze względu na ograniczenia konsoli. W rezultacie, The Legend of Zelda korzysta z instrukcji obsługi, aby poradzić sobie z większością potrzebnych informacji - w tym historii - podobnie jak pierwsza Metroid tytuł.
Zgodnie z instrukcją, armia zaatakowała Królestwo Hyrule, aby ukraść Triforce of Power, część złotego trójkąta posiadającego moce mistyczne. Armia - dowodzona przez Ganona - pogrążyła Hyrule'a w wiecznym strachu i ciemności, zmuszając księżniczkę Zeldę do podzielenia Triforce i ukrycia fragmentów w całym królestwie. Następnie Zelda nakazała swojej pielęgniarce, Impie, uciec od Hyrule'a i znaleźć młodego mężczyznę z odwagą, by powstrzymać Ganona.
Dzieląc lasy i góry, Impa wkrótce został zaatakowany przez siły Ganona. Jednak pojawił się młody człowiek o imieniu Link, który pokonał siły zła. Następnie Impa powiedział Linkowi, co się stało z księżniczką, i że będzie musiał odbudować Triforce of Wisdom przed konfrontacją z Ganonem w Death Mountain.
Ta historia przedstawiona w podręczniku nie może wytrzymać współczesnych opowieści o grach wideo, jednak przekazuje wiadomość: księżniczka ma kłopoty, Ganon jest złym człowiekiem i musimy znaleźć kawałki Triforce. Proste ale efektywne. Nie brzmi to tak, jak pisał to piąty równiarka - jak Metroidy instrukcja obsługi tak - to jest plus.
Nie posunęłbym się jednak do twierdzenia, że ta historia jest lepsza niż Metroidy pod względem głębokości. Nie udawajmy, że Link jest czymś więcej niż Gary Stu w tej grze, ponieważ nie ma żadnego powodu, by pomóc Impie lub Zeldie, ponieważ jest to „właściwa rzecz”. Dosłownie, jedynym powodem, dla którego Link walczy z Ganonem zgodnie z instrukcją, jest to, że historia Impy spowodowała, że zaczął „płonąć poczuciem sprawiedliwości”.
Przynajmniej Samus dostał zapłatę za zabicie Mother Brain ...
Rozgrywka
Dobro
The Legend of Zelda oferuje jedną dobrą rzecz - i tylko jedną - eksplorację. Podczas gdy ta funkcja rozszerza się na inne szczegóły, takie jak szeroki spis, użycie systemu map * patrzy na Metroid *, i ukryte obszary, ostatecznie sprowadza się to do koncepcji eksploracji. Gra zapewnia graczom rozległy obszar, w którym mogą spędzić czas na walkę z wrogami, poszukiwanie tajnych łupów lub rozpoczęcie kolejnego lochu.
Nieliniowość gry pozwala również graczom zdecydować, jakie przeszkody chcą pokonać jako pierwsze, co doprowadzi do przykrego wyniku, jeśli dotrą na koniec lochu bez odpowiedniego sprzętu.
Spójrz na tę gigantyczną mapę świata! Czy widzisz czerwony kwadrat oznaczający punkt początkowy przygody Link na Hyrule? (Kliknij, aby powiększyć)
Rozwijając ideę mapy w grze, nie mogę podkreślić, jak ważna jest mapa w tej grze. Każdy loch ma mapę lochów ukrytą w jednym ze swoich pomieszczeń. Uzyskanie mapy jest niezbędne, ponieważ pokoje każdego lochu wyglądają niemal identycznie, z wyjątkiem położenia kafelków, co może być bardzo dezorientujące, ponieważ gra nie zapisuje odwiedzonych pokoi.
Jeśli chodzi o przedmioty, nie ma jednego przedmiotu, który nie zostałby użyty przez późną grę. Bomby, strzały, bumerangi i tak dalej są przydatne do strategicznego rozprawiania się z wrogami. Świece są przydatne do oświetlania pomieszczeń lochów, które są powszechne w późniejszych częściach gry, a gwizdek jest przydatny do poruszania się po świecie (pod warunkiem, że wiesz, co robisz). Jeśli chodzi o Magiczny Pręt, jest to zabawna mała broń do niszczenia wrogów znajdujących się poza zasięgiem, ponieważ nie zużywa ona twoich rupii, takich jak Łuk. Należy jednak pamiętać, że gdy Link znajdzie Księgę Magicznego Pręta, Czerwone i Niebieskie Świece staną się bezużyteczne.
Pod koniec gry Link nie czuje się przytłoczony. W rzeczywistości, o ile nie zszedłeś z drogi, by znaleźć Pojemniki na Serca, najprawdopodobniej zdarzy ci się, że zginiesz, by zaćmić wrogów, nawet w połowie gry. Ponieważ gra zaczyna się od początku, a tylko 3 odzyskane serca i wszystkie twoje przedmioty za każdym razem umierają, gra wydaje się być karana za niepowodzenie. Ponieważ wrogowie, z którymi się mierzysz, są również tymi samymi, z którymi walczyłeś już wiele razy, gra staje się łatwiejsza.
Jednak stanie się tak tylko wtedy, gdy wyjdziesz z drogi, aby zebrać przedmioty i ulepszenia, takie jak czerwony lub niebieski pierścień, który zmniejsza obrażenia lub pojemniki na serce, aby zwiększyć maksymalne zdrowie. Jest to ładna równowaga, której nawet nowoczesne gry wciąż nie osiągają.
Ostatnim punktem, który chciałbym zrobić, jest to, że różnorodność wrogów w grze jest dość szeroka, mając około 40 różnych wrogów, by zabić naszego młodego bohatera. Należy jednak zauważyć, że co najmniej 10 z tych wrogów to re-kolory, które mają dodatkowy poziom zdrowia, co daje tę liczbę tylko 32.
Co więcej, 6 z 7 bossów powraca jako mini-bossowie później w grze, co pomaga zwiększyć trudność bez powodowania niesprawiedliwej równowagi gry, ponieważ gracze będą wiedzieć, jak pokonać wrogów, z którymi się już zmierzyli. Jednak ten brak różnorodności bossów może sprawić, że gra poczuje się stęskniona przez 8 lochów, ponieważ bossowie nie stają się trudniejsi niż w poprzednich bitwach.
Brzydki
Seria Fans of the Rewind Review wiedziała, że pomijamy sekcję „The Bad” i udajemy się prosto do „The Ugly”. Prawda jest taka The Legend of Zelda przyniósł kilka nowatorskich rozgrywek w swoim czasie, w XXI wieku zestarzał się słabo ...
Pierwszą kwestią, która przychodzi mi do głowy, jest mapa, którą wcześniej chwaliłem. W lochach możesz uzyskać dostęp do nieco bardziej szczegółowej mapy po znalezieniu elementu mapy lochu. W rzeczywistości jednak nie jest to warte wysiłku.
Powodem jest to, że gdy znajdziesz Kompas, jedyna rzecz, na której może się przydać mapa, to dowiedzieć się, gdzie jest kawałek Dungeon Boss / Triforce. Mapa nie mówi, gdzie znajdują się skarby lub gdzie możesz znaleźć przedmiot, którego będziesz potrzebować w dalszej części gry. Jeśli gracze nie mogli uzyskać dostępu do Szefa Lochu bez tych przedmiotów, nie byłoby to problemem.
Jednak tak nie jest.
Na przykład: w pierwszym lochu Łuk znajduje się w lewym górnym pokoju. Jednak w lochu są tylko 3 zamknięte drzwi - wszystkie 3 klucze znajdują się przed skrzyżowaniem między Lochem Szefem a Łukiem. W związku z tym podczas pierwszego przejazdu przez grę gracze mogli po prostu przejść obok łuku. Chociaż nie stanowi to problemu dla dużej części gry, nie można pokonać niektórych bossów bez niego.
W rezultacie gracz, który nie jest doświadczony w grach eksploracyjnych - lub po prostu nie dba o niepotrzebne eksploracje - może przejść całą grę bez łuku, a następnie nie może przejść obok Ghomy. Co gorsza, wielu graczy prawdopodobnie nigdy nie rozważy powrotu do pierwszego lochu, aby sprawdzić. Ostatecznie jest to porażka w konstrukcji gry, a nie gracze w grę.
Inną kwestią jest to, że kontrolki są bardzo przylegające. NES nie ma zdolności do emulacji ruchu ukośnego. W rezultacie Link porusza się jak czołg. Co gorsza, Link również nie może się poruszać, gdy używa innej animacji (np. Używając przedmiotu). Pozostawia to gracza podatnego na ataki, gdy utkną w animacji.
Chociaż na pierwszy rzut oka nie wydaje się to problemem, staje się to problemem, gdy weźmie się pod uwagę, jak krótki jest okres niezniszczalności (patrz wideo). Te dwa czynniki łącznie powodują niepotrzebne zgony, zanim graczom uda się znaleźć pierwszy loch.
W moim własnym biegu umarłem około 5 razy między początkiem gry a końcem pierwszego bossa. Może to sugerować podświetlenie The Legend of Zelda (NES) jednak jako gra skierowana do „hardcorowych” graczy, śmierć nie jest spowodowana wrodzoną trudnością gry. Zamiast tego trudność wynika z wadliwego sterowania.
Zazwyczaj jestem podekscytowany, gdy umrę, ponieważ gra wydaje się wyzwaniem The Legend of Zelda Czuję się oszukany. Moja śmierć nie wynikała z mojego własnego działania, ale raczej z powodu wad kontroli lub utknięcia w animacji podczas próby uniknięcia wroga. Co gorsza, wydaje się, że wrogowie lepiej kontrolują grę niż ty. Pięć oktok zabiło mnie w pierwszych 5 sekundach, ponieważ mieli numery. W międzyczasie zostałem zbombardowany kamieniami, ale utknąłem w niezgrabnych kontrolach.
Intro gry otwarcie kpi z tych, którzy grają w ponownie wydanych wersjach
Ostatnią kwestią jest poleganie gry na instrukcji obsługi. w Metroid Rewind Review Wyjaśniłem, że gry nie powinny polegać na podręczniku, ponieważ gra powinna być w stanie powiedzieć ci, co robi każdy przedmiot.
Podczas The Legend of Zelda jest trochę prostszy ze swoimi przedmiotami, ponieważ są to przedmioty z prawdziwego świata, gra opiera się w dużej mierze na podręczniku, aby dowiedzieć się więcej. Instrukcja obsługi informuje graczy, gdzie znajdują się pierwsze dwa lochy, że kupców można znaleźć w ukrytych obszarach dostępnych tylko za pomocą bomb i tak dalej. Podręcznik jest odpowiedzialny za wszystko, czego gra nie wyjaśnia - w tym wyżej wymienione wyszukiwanie przedmiotów, które gracze mogą przegapić przed ukończeniem lochu. Najgorsze jest to, że wszystkie wersje gry nie mają oryginalnej instrukcji, co sprawia, że gracze tracą to, co muszą zrobić.
Bez szukania przewodnika w Internecie, gra jest praktycznie niedostępna dla współczesnej publiczności (a to nie wspominając o siódmym lochu, którego nie można wprowadzić bez Recorder / Whistle).
Prezentacja
The Legend of Zelda zawsze była znana ze swojej kultowej muzyki, a oryginalny tytuł NES nie jest wyjątkiem. Wiele ikonicznych utworów pochodzi prosto z tego tytułu, a 8-bitowa ścieżka dźwiękowa jest nadal przyjemna dla uszu nawet do dziś.
Projekt dźwięku jest również funkcjonalny w grze. Każde uderzenie, eksplozja i dźwięki przyciągają uwagę gracza na ekran. Pomaga to grze nie tylko zanurzyć gracza, ale także zapewnia przyciągnięcie uwagi gracza na ekran, gdy ma to znaczenie, np. Kiedy pojawia się przedmiot lub pokonany jest wróg.
Krótkie jingle przy odblokowywaniu drzwi stwarza również poczucie spełnienia w odtwarzaczu, zmuszając je do naciskania do przodu.
Prezentacja graficzna - choć niezwykle współczesna - ma w sobie pewien urok. w przeciwieństwie do Metroid Tytuł NES, The Legend of Zelda właściwie całkiem nieźle przechodzi do 2015 roku. Pomimo tego, że gra jest przestarzała, jej wizualizacja naprawdę dobrze radzi sobie z utrzymaniem pewnego stylu. Gdyby niektórzy wrogowie lub wizualizacje mieli wyjątkowo wysokie szczegóły niż inne zasoby w grze, natychmiast odrzuciłbym grafikę gry. Jednak ścisłe przestrzeganie minimalistycznej prezentacji pomaga przejść do współczesnego stylu gry.
Werdykt
The Legend of Zelda mimo wielu niepowodzeń nadal jest to dość przyjemna gra. Ma to pewien urok, że sam czas nie może zabrać. Jednak nowi gracze z pewnością powinni być świadomi swoich wad. Kontrole w ogóle się nie postarzały, a bez przewodnika przybysze powinni być gotowi bez celu przez długi czas wędrować po Królestwie Hyrule, zanim natkną się na swój pierwszy loch. Mimo to gra jest z pewnością grywalna i warto ją podjąć, jeśli chcesz zainwestować czas.
Jako taki daję The Legend of Zelda (NES) 6 z 10 za bycie grą, której tylko oddany fan serii - lub gier przygodowych - może naprawdę zagrać.
Zostawię to tobie teraz, czytelnicy! Co myślisz o oryginale Legenda o Zeldzie gra na NES? Myślisz, że jestem zbyt surowy w tej klasycznej grze? Myślisz, że jestem tylko noobem, który powinien nauczyć się grać lepiej? Czy zgadzasz się, że gra po prostu nie jest odpowiednia dla współczesnych odbiorców na co dzień? Zostaw swoje myśli i opinie w poniższym komentarzu!
To prowadzi nas do końca pierwszej części szesnastoczęściowej serii Rewind Review The Legend of Zelda. Upewnij się, że sprawdziłeś ten artykuł lub stronę główną GameSkinny, aby zapoznać się z przyszłymi recenzjami i działaniami na miecze i czarnoksięstwo w drodze z oryginalnego wydania z 1986 roku The Legend of Zelda w NES do wydania z 2013 r Link między światami na 3DS!
Recenzje w tej serii:
- The Legend of Zelda (NES)
- Przygoda z linkiem (NES)
- Link do przeszłości (SNES / GBA)
- Link's Awakening / Link's Awakening DX (GB / GBC)
- Ocarina of Time / OoT 3DS (N64 / 3DS)
- Maska Majory / MM 3DS (N64 / 3DS)
- Oracle of Ages / Oracle of Seasons (GBC)
- Cztery miecze (GBA)
- The Wind Waker (GC)
- Four Swords Adventures (GC)
- The Minish Cap (GBA)
- Twilight Princess (GC / Wii)
- Phantom Hourglass (DS)
- Spirit Tracks (DS)
- Skyward Sword (Wii)
- Link między światami (3DS)
- Tri Force Heroes (3DS)