Witaj ponownie Gamer Geeks! W oczekiwaniu na kolejną następną konsolę genową, która wpadnie dziś wieczorem (myślałem, że może być tylko jedna) ... jesteś gotowy na to Powiedz mi, że się mylę?
Dobrze, bo mam dla ciebie dwa słowa: ssać gamepady!
Nienawidzę kontrolerów używanych do łączenia się z nimiz tego powodu lubię je o wiele mniej niż moją sprawdzoną platformę komputerową wyposażoną w mysz laserową o mocy 4000 dpi i niezwykle lepszą i wysoce konfigurowalną klawiaturę.
Pozwól mi wyjaśnić... (jak ten obraz rasy mistrzowskiej całkowicie omyłkowo wszedł w ten artykuł).
Niedawno byłem w domu przyjaciela, który został „załamany” na whisky Maker's Mark Call of Duty Ghosts. Weź pod uwagę, że Nie grałem w grę z kimś fizycznie siedzącym obok mnie, ponieważ MTV emitowało tylko teledyski.
Żartowaliśmy sobie nawzajem (tak, jesteśmy super bohaterami), kiedy przejęliśmy kontrolę nad ciężko walczącym punktem na mapie i zgrzytnęliśmy naszymi whisky w gratulacyjnych zabawach, kiedy wygraliśmy mecz.
Nawet funkcja podzielonego ekranu była radosna, gdy oderwałem oczy i przyzwyczaiłem się do szumów granych na moim peryferyjnym widzeniu.
W rzeczywistości była to najfajniejsza gra, jaką miałem, odkąd byłem małym dzieckiem pracującym na joysticku Atari! I nie, to nie jest eufemizm dla ... och nieważne.
Ale doświadczenie to ma jedną wadę wielkości Jowisza, której po prostu nie można odrzucić. Granie w strzelankę za pomocą gamepada jest do bani. Ciężko. Dopiero po godzinach (dosłownie) ciągłego przekazywania mi tyłka, w końcu stałem się wystarczająco dobry nie wchodzić na ostatnie miejsce w każdej rundzie.
Widzisz, równie ważne jak ten przeciwstawny kciuk dla ewolucji naszego gatunku, nadal nie może celować w gówno.
Jako zagorzały gracz na PC to jedna rzecz, którą wiem na pewno: dokładność i kontrola myszy i klawiatury (dalej określana jako MKB) będzie zawsze i na zawsze pobij gamepada, który zmusza Cię do „wycelowania” broni za pomocą palców w kształcie palców u stóp.
Cała metoda fotografowania z użyciem sprayu i modlitwy może być odpowiednia dla gamepadów - bo tak naprawdę, jaki masz inny wybór? - ale tak nie jest w przypadku tych z nas, którzy wolą używać „eleganckiej broni dla bardziej cywilizowanego wieku” (MKB).
Ktoś pamięta Shadowrun? Wydany w 2007 roku dla Vista i XBox 360, pozwolił na święty graal matchupów - PC vs. konsola. Spędziłem w nim wiele godzin, kręcąc kciukiem graczy. Otrzymał mierne (w najlepszym razie) recenzje z kilku powodów: było drogo, biorąc pod uwagę brak treści, Vista była okropnym systemem operacyjnym, ale pasowała do niej straszna inicjatywa Games for Windows Live ...
Ale jedyną rzeczą, która zgubiła się (zakryta?) Była duża rozbieżność w Grand Canyon w podstawowej funkcjonalności pomiędzy gamepadami a MKB.
To po prostu nie była uczciwa walka.
Jednostronność „konkurencji”, wraz z kilkoma innymi fragmentami poszlak, doprowadziła niektórych do spekulacji, że Microsoft celowo „zabił” gry międzyplatformowe. (nic jak teorie spiskowe!)
Podczas długiej, powolnej krzywej uczenia się, która rozgrywała się przez cały wieczór, mój „kumpel” nie mógł powstrzymać się od naśmiewania się ze mnie, ponieważ ciągle go pytałem: Jak mam się przykucnąć? Jak mogę sprintować? Który z tych milionów jasnych kolorowych lampek pozwala mi rzucić cholerny granat? Wiesz ... rodzaje podstawowych rzeczy, które pozwalają ci dobrze radzić sobie podczas walki.
Rozumiem, że jest to tylko kwestia uczenia się, co robi i co ma na sobie wszystko, co znajduje się na podkładce, a to wiąże się z wieloma ćwiczeniami i powtarzaniem. Byłoby to tak, jakby poprosić gamepaddera, aby usiadł przy układzie MKB i spodziewał się, że natychmiast zgarną zabójstwa jak Fatal1ty. Nie zdarzy się.
Ale nakłonienie kciuka neandertalczyka do działania z precyzją chirurga - aby w efekcie zrobić coś, czego nie zaprojektowano ... cóż, to jest coś zupełnie innego.
Więc idź prosto i powiedz mi, jak źle to mówię kciuki zostały stworzone do gry w kręgle, rzucania piłką nożną, chwytania kufla i The Fonz ... nie do gier. Ja jestem podwójnym psem.
#MKBFL = Mysz i klawiatura dla życia kochanie!
„Tell Me I'm Wrong” to dość regularne wędrówki (raz w tygodniu, dwa razy w tygodniu ... gdziekolwiek), podczas których zagłębiam się w temat, który chcę zrzucić z piersi. Czasami będzie to odzwierciedlało moje lata jako gracza lub moje lata jako dziennikarza gier. Innym razem ... kto wie.
Zachęcam cię, abyś przyłączył się do szaleństwa i dał mi znać, jeśli mam coś do zrobienia ... albo po prostu szaleństwo nietoperza.