Zawartość
„Bob, przejdź tutaj, gramy w karty”, zawołał mój przyjaciel.
Podszedłem do domku z bali, gdzie mój przyjaciel, jego żona (również dobry przyjaciel) i współpracownik założyli okrągły stół. Po tym, jak pomogliśmy im wyciągnąć stół i postawić wokół niego plastikowe krzesła, zapytałem „więc co będziemy grać?”
Kobieta tasująca powiedziała mi, że gra to Łyżeczki. Wyjęła trzy łyżki z plastikowego pojemnika i rozłożyła je równomiernie na stole.
Gra była dość prosta. Możesz mieć tylko cztery karty na raz. Odrzucasz kartę przekazując ją po lewej stronie. Osoba, która otrzyma kartę, spojrzy na nią, jeśli uzna, że tego chce, musi przekazać jedną ze swoich kart kolejnej osobie. Celem gry jest posiadanie czwórki.
Teraz zabawna część, pierwsza osoba, która dostanie czwórkę, bierze łyżkę. Każdy pozostały musi się ścigać i spróbować zdobyć łyżkę. Ten bez łyżki dostaje list. Podobnie jak koń w koszykówce, osoba, która przeliteruje S-P-O-O-N najpierw przegrywa grę.
Zanim przejdę dalej, powinienem coś wyjaśnić, a poniższe może nie mieć większego sensu. Mam niepełnosprawność fizyczną określaną jako zespół TAR. Zasadniczo moje ramiona są krótsze niż większość ludzi, ponieważ brakuje mi długiej kości określanej jako twoja śmieszna kość. Na szczęście nadal zachowałem poczucie humoru.
Zwykle mam posiadacza karty, ale tym razem go nie przywiozłem. Czasami musisz improwizować.
Zgiął się nad stołem, przesuwając karty, starając się jak najszybciej uzyskać czwórkę. Karty dotarły do mnie, jakby były wystrzeliwane z działa na statku Bowsera Super Mario Brothers 3.
Na szczęście stworzyłem strategię dla tej konkretnej gry. Patrzę na cztery karty, które miałem, zanim zaczniemy grać w każdej rundzie, zapamiętując to, co miałem. Gdybym miał parę, to nie było mądre. Po prostu szukałbym wszystkich pasujących kart. Położyłem parę na dole stosu czterech kart, które składały się na moją rękę. W ten sposób po prostu odrzuciłbym kartę w zamian za kartę pasującą do mojej pary.
Gdybym miał cztery karty bez par, proces był znacznie wolniejszy. Dużo trudniej jest śledzić cztery możliwe karty, których szukasz, a nie tylko jedną. Pamiętaj, nie patrzę na te karty. Robię to w mojej głowie. Dodatkowo pojawiają się nowe karty co kilka sekund. Było gorzej niż próba rozwalenia gigantycznych głazów w Asteroidach w jednym punkcie.
Nowe podejście Challengera
Ciemnowłosy mężczyzna błąkał się po tym, co właśnie spotkałem na przyjęciu. Wcześniej tego dnia, kiedy moi przyjaciele, którzy rozmawiali o strzelaniu z karabinów w zasięgu, który zauważył, jedynym sposobem strzelania był skierowanie lekkiego pistoletu na kpiącego psa wyłaniającego się z pola. Ach, Polowanie na kaczki, klasyczny. Oczywiście, że go lubiłem. Śmiał się trzymając dwie puszki piwa imbirowego.
„Co jest takie zabawne?” Zapytaliśmy wszyscy.
Położył piwo imbirowe na stole.
„Przeczytaj datę ważności”, mówi.
Soda w puszkach pochodziła sprzed pięciu lat.
Oprócz tego, że były to pierwsze urodziny mojej koleżanki, była również bardzo bliska rocznicy jego i jego żony. Pobrali się, kiedy to nie było tak niestabilne jak w claymore Call of Duty. Myśleliśmy, że to dziwne, że większość ludzi uratuje pannę młodą od szczytu ciasta, a nie sodę z ich ślubu.
Ku naszemu zdumieniu ciemnowłosy mężczyzna oznajmia, że spróbuje tego napoju. Wszyscy żartowaliśmy, że to rzadki rocznik. Oświadczył, że smakuje jak woda z cukrem. Po wypluciu łyka, którego sam spróbował, wróciliśmy do gry.
Zagraliśmy rundę lub dwie. Byłem coraz bardziej zaznajomiony z ogólną koncepcją gry.
Po chwili inny postanowił dołączyć do naszego stołu. Była wysoka. Jej jasnobrązowe włosy opadały na ramię i miała wysokie kości policzkowe. Pochodziła ze Szwajcarii i była przyzwyczajona do mówienia po francusku. W jej głosie słychać było słaby francuski akcent.
Łyżki i strategia
Zaczęliśmy używać technik fałszywych. Zaczęliśmy sięgać po łyżkę, kiedy naprawdę nie mieliśmy niczego, znanego jako blef w grze.
Kiedy zaczynasz rozumieć podstawowe idee stojące za łyżkami, odkrywasz, że inni obserwują więcej niż karty. Przeglądanie łyżek w Google ujawniło, że jest to ważna strategia. Odwraca wzrok od kart, jest techniką, w której gracze po prostu przekazują karty i obserwują, czy ktokolwiek złapie łyżkę.
Nie mogę pomóc, ale narysować paralelę między tym a grami wideo. Byłem nowicjuszem w tej konkretnej grze i otrzymałem podstawowe zasady, ale zacząłem sprawdzać granice tych zasad i zobaczyć, gdzie mogę zdobyć przewagę. Jest to podobne do gier komputerowych, takich jak Hearthstone lub League of Legends, w których próbuje się znaleźć kombinacje przedmiotów, kart i postaci, aby uzyskać przewagę w grze.
To nie oszustwo, właśnie znalazłeś coś, czego Twoja konkurencja jeszcze nie ma. To karanie jest po stronie odbiorcy. Choć nie przejmuj się tym, że przedmiot, który ciągle cię kreśli za każdym razem, gdy twój przeciwnik spamsuje go jak kot bawiący się myszką. Będzie to nerwowe dla wyższych sfer w następnym cyklu poprawek.
Oboje sięgnęliśmy po tę samą łyżkę w tym samym czasie. Warknąłem na nią.Przypadek, jeden mecz był tak blisko mnie i kobiety ze Szwajcarii. Oboje sięgnęliśmy po tę samą łyżkę w tym samym czasie. Warknąłem na nią. Krzyknęła jak jeleń złapany w reflektory i łapię łyżkę.
To był świetny ruch.
Czy kiedykolwiek spodziewałbyś się, że niski wilk brzmi jak warczenie od krótkiego mężczyzny o okrągłej twarzy, który wygląda, jakby należał do palącego fajkę obok Bilbo Bagginsa w Shire?
Korzystam tylko z Meta. Wszystko było zabawne i śmiała się zaraz po słowach.
Robiło się bardzo późno. Po przyjęciu impreza i goście chcieli wrócić do domu. Uścisnąłem ręce nowych ludzi, których właśnie spotkałem tego dnia. Przed tą grą byliśmy tylko znajomymi. Potem wszyscy byliśmy na drodze do zostania przyjaciółmi. Ta głupia mała aktywność pomogła zbudować pomost między ludźmi, którzy się nie znali. Gry na pewno mają sposób na połączenie ludzi.