Każdy ma inne oczekiwania w stosunku do każdej gry, aw przypadku platformówki maskotki w starym stylu Yooka-Laylee, te oczekiwania są prawdopodobnie zgodne z Twoimi doświadczeniami z grami z epoki N64, takimi jak Banjo-Kazooie. Jeśli nie grałeś Banjo, możesz nie mieć żadnych oczekiwań.
Podobnie jak gry, z których czerpie inspirację, Yooka-Laylee prosi gracza, aby znalazł wszystkie swoje przedmioty kolekcjonerskie rozłożone w jednym świecie piasty i pięć światów rozszerzalnych. Możesz zbierać tyle samo, ile potrzebujesz, aby zakończyć fabułę lub zebrać je wszystkie na dodatkowy przebieg. To naprawdę zależy od tego, jak zdecydujesz się grać.
Duża część gry w rzeczywistości pozwala ci grać tak, jak chcesz. Możesz zdecydować, czy chcesz rozszerzyć świat, który już otworzyłeś, czy też usunąć nowy, korzystając z opcji Pagies. Jeśli chcesz nadać priorytet jednemu światu nad innymi, nie krępuj się. Nie ma pośpiechu do końca gry.
W miarę postępów i kupowania nowych umiejętności od Trowsera (ssslipery sssnake w pantsss) możesz poruszać się na nowe i inne sposoby, a nie tylko przy użyciu najbardziej oczywistych metod. Jest coś, o czym można powiedzieć, że potrafisz znaleźć własny skrót do poruszania się lub pokonywania przeszkód tylko dlatego, że masz na to ochotę.
Część ogólnej atrakcyjności Yooka-Laylee od pierwszych dni Kickstarter do tej pory nostalgia za nim. Szukanie i wypełnianie wymagań, aby zdobyć kolejną kolekcję, czytając kolejną linię zwariowanego dialogu od potrzebującego NPC i robiąc własną drogę przez to, co gra ma do zaoferowania. Jest zgodny ze stylem gier, który ma nadzieję naśladować tak blisko.
Jedynym problemem związanym z przywiązaniem gry do tych starszych gier jest to, że rzuca całkowicie nowoczesne konwencje na bok. To dobrze dla mnie, ale nie dla wszystkich.
W pełni rozwijające się i eksplorujące światy to bardzo trudny i czasochłonny proces, który wymaga zbadania każdego zakątka wszystkich pięciu światów gry (plus świata piasty), aby ukończyć grę w 100%. Jeśli nie podoba ci się ta gra, nie będziesz się martwił, że będziesz musiał zmagać się z kolejnymi przeszkodami, aby zdobyć pojedynczą kolekcję, której prawdopodobnie nie obchodzi.
Jeśli lubisz tę grę, możesz się założyć, że przeskoczysz przez kilka prawdziwych obręczy, aby zdobyć każdy Pagie and Quill. Quills są mniej ważne, ale świetne w prowadzeniu cię do obszarów, w których nie byłeś, Pagies jest kluczem do rozwijania i odblokowywania światów i ukończenia gry.
To wszystko prawdopodobnie brzmi dobrze, ale kwota, którą lubisz, prawdopodobnie będzie bezpośrednio związana z tym, jak bardzo podobały ci się gry Yooka-Laylee czerpie inspirację z. Playtonic obiecał, że gra pozostanie wierna swoim korzeniom, a to wszystko - od stylu eksploracji i platformówki po absolutnie fantastyczną ścieżkę dźwiękową. Jest to możliwe dla kogoś, kto nie grał Banjo-Kazooie cieszyć się Yooka-Laylee ale większość humoru i uroku gry jest tracona przez tych, którzy nie zanurzali się w puli platformówek N64 (lub nawet starej PlayStation).
A co z kontrolami? Zabawa i jakość platformy często zależy od elementów sterujących, a tutaj są one zazwyczaj tak ciasne, jak można by się spodziewać. Ale to nie znaczy, że nie ma pewnych problemów.
Sterowanie podczas biegania i używania pewnych umiejętności jest w porządku, ale podczas toczenia lub latania (dwa manewry otrzymywane od Trowsera) mogą być uciążliwe. Oczekuje się, że ruch będzie inny, gdy nie chodzi tylko o chodzenie, ale czasami sprawia, że niektóre przeszkody stają się trudniejsze niż muszą.
Aparat może też być trochę bolesny - coś, co wydaje się świadczyć Playtonic, z żartem o kamerze w arcade minigrze, która jest lepsza niż w samej grze. Zasadniczo nie jest to problem, ale czasami kamera jest naprawdę największą przeszkodą. To jest coś, czego oczekuje się od platformówki 3D, i na szczęście nie przeszkadza to w całości.
Yooka-Laylee jest wartościowym wejściem do gatunku „collectathon” maskotki platformówki, ale nie można zaprzeczyć, że gra jest skierowana wyłącznie do tych, którzy lubili te gry w przeszłości lub mają problemy ze starszymi stylami rozgrywki.
Jego przywiązanie do starego jest dużą częścią tego, co go wyróżnia. Z ponad 20 godzinami kolekcjonowania-wyszukiwania i platformowania, jeśli jesteś typem, który próbuje zebrać je wszystkie i w 100% gra, ścieżka dźwiękowa warta posiadania fizycznego i wiele uroku z duetu kameleona i dziwaczni NPC, z którymi się spotykają, jest w nich bardzo dużo miłości Yooka-Laylee. Pomimo swoich błędów nie mam problemu z wyobrażeniem sobie, że jest to flagowa gra N64, jeśli została wydana dwie dekady temu.
Plusy
- Klasyczna rozgrywka na miejscu, która wystawia na próbę twój umysł i refleks
- Fantastyczna muzyka Granta Kirkhope'a, Davida Wise'a i Steve'a Burke'a
- Mnóstwo do zbadania i zrobienia z dużymi światami i tonami celów
- Mnóstwo dowcipów dla graczy w stylu retro, którzy chcą się śmiać
- Minigry z 4 graczami do gry z boku
Cons
- Kamera może być przeszkodą
- Może nie być tak przyjemne dla każdego, kto nie doświadczył tego gatunku w szczytowym momencie
- Głos Yooki jest zgrzytliwy
- Kontrole podczas toczenia lub latania są luźne
- Kooperacja kampanii to po prostu gracz 2 przesuwający kursor
[Ujawnienie: pisarz dostarczył kopię recenzji z gier Playtonic.]
Nasza ocena 9 Yooka-Laylee tchnie nowe życie w gatunek platformówek collectathon, ale ci, którzy nie byli w tym okresie świetności, mogą tu obserwować mniejszy przebieg. Recenzowane na: PC Co oznaczają nasze oceny