Zawartość
Przez lata gracze skarżyli się, że strzelanki z perspektywy pierwszej osoby potrzebują więcej innowacji i ogólnej świeżości.
Teraz niektórzy miłośnicy strzelanek odpowiadają po prostu: „Jeśli zmienisz to za bardzo, przestaje być strzelcem, a wtedy nie jesteśmy zainteresowani”.
W tym problemie rzeczywiście jest trochę hipokryzji. Z jednej strony, gdy formuła się powiedzie, a ludzie nadal jej domagają się, wydawcy powinien daj im tę formułę. Podaż i popyt, tak? A jeśli zmienisz zwycięską formułę, miliony fanów będą wkurzone. Spójrz na wszystkie życzenia franczyzobiorców, których gracze nie zmienili (Final Fantasy, Resident Evilitp.); potem odwracają się i narzekają, gdy franczyzy robić zmiana.
Nie mogę tego mieć w obie strony. Co ty mogą żądanie to ewolucja i postęp gatunku, bez zmiany samego gatunku.
Po chwili grania w alfa Destiny czuje się ... dobrze
Nie jestem wielkim fanem FPS, ale lubię gry. Od czasu do czasu gram w sporadyczną strzelankę (obecnie dobrze się bawię Wolfenstein: The New Orderna przykład) i przez lata prawdopodobnie grałem w większość działających serii FPS. Nie jestem też fanem MMO, więc dzielenie się światem nie przemawia do mnie. A jednak z pewnością rozumiem atrakcyjność czegoś takiego Przeznaczenie, co ma wiele wspólnego z tym.
Ma głębię gry fabularnej, a podstawową rozgrywką pozostaje stosunkowo prosta strzelanka. Jest to przykład ewolucji, a nie drastycznej zmiany; tj. gatunek pozostaje taki sam, ale jest wzmocniony przez włączenie dodatkowego, głębszego mechanizmu. Twoja postać podnosi poziom i zdobywa umiejętności, a to stanowi logiczne uzupełnienie wyszukiwania i ulepszania broni i sprzętu.
Ma zasięg bardzo dużej MMO, ale nawet w wersji alfa nie ma ochoty na prototypowe MMO. Nie, to wciąż wygląda jak strzelec. Nadal spędzasz większość czasu na strzelaniu do ruchomych celów, niezależnie od tego, że możesz współpracować z innymi graczami. Posiadanie opcji pójścia solo jest świetne, ponieważ nie czujesz się tak, jakbyś zawsze musiał być częścią rajdu, aby awansować. Ponownie, jest to przykład implementacji większego wyboru i opcji bez poświęcania podstawowej gry.
Wrzuć kilka pojazdów i bardzo fajne centralne centrum, a ty masz grę, która w samym środku pozostaje strzelcem. Jednocześnie wydaje się, że utrwaliła swoją własną tożsamość; to nie jest Bioshock i tak nie jest Call of Duty. Gra wygląda jak połączenie Aureola i Kresy ale nie popełnij błędu, opiera się na fundamentach wzniesionych przez te dwie franczyzy. Przeznaczenie nie jest zadowolony z używania tych fundamentów i prezentowania tej samej treści w nowym środowisku.
Do tej pory najbardziej lubię tę grę: jej niezachwiane przyznanie, że „tak, wciąż jestem strzelcem”, w połączeniu z oczywistym wysiłkiem, aby ten dość prosty gatunek więc o wiele bardziej dynamiczny i angażujący. Czy to nie jest to, o czym gracze od lat krzyczą? Cóż, zamiast nadal szukać błędów, być może moglibyśmy pochwalić wysiłki niektórych programistów, którzy chcą zrobić prawie wszystko dobrze. Oczywiście gra nie będzie idealna, ale nie zamierzam ignorować tych wysiłków.
Jesteś?