Zawartość
- Co za logo ...
- Sega poprawiła się po każdym aspekcie swoich poprzednich iteracji konsoli, z wyjątkiem jednego, który utkwił w towarzystwie do gorzkiego końca -nieprawidłowość.
Już w późnych latach 90-tych imperium gier wideo Sega, w jednym ostatnim pchnięciu po serii flopów w dziale sprzętu, postanowiło nie tylko uczyć się na swoich poprzednich błędach, ale stworzyć kawałek techniki, który wzmocnił funkcje bardzo odważne i wydajny na swój czas w postaci Dreamcast.
Ten fascynujący produkt pokazał kilka całkiem rewolucyjnych rzeczy, począwszy od modemu dołączonego do zestawu, poprzez ulepszoną definicję wyjścia 480p, a kończąc na VMU (Visual Memory Units), które działały jako drugi ekran do gier (pobili Cię, Wii- U.) Jeśli to nie wydawało się już niekonwencjonalne w przypadku 15-letniej konsoli, bestia Segi wykonywała usługi online przed PSN lub Xbox na żywo.
Co za logo ...
Nawet z tymi wszystkimi futurystycznymi specyfikacjami i urządzeniami peryferyjnymi, a nawet mając dość solidną bibliotekę gier, Dreamcast implodował, gdy Playstation 2 trafił w sceny. Chociaż kosztował więcej, a nie miał tylu optymalnych funkcji co DC, PS2 miał chyba największy dodatek do zwykłego konsumenta - odtwarzacza DVD. Z dedykowanymi biegaczami bardzo kosztownymi, decyzja Sony o uruchomieniu tego formatu, jak również o świetnej linii startowej, była świetnym pakietem, który okazał się zbyt duży dla Sega.
To z kolei oznaczało ostatni wielki błąd konsolowy byłego giganta programistycznego, a więc zaledwie 16 miesięcy po wydaniu 9/9/99, Sega odwołała Dreamcast z obiegu i wycofała się z rynku systemów, aby tworzyć gry dla inne osoby trzecie. Wiele adresów IP Sega zostało utraconych, a nawet sprzedanych, swojemu staremu konkurentowi Nintendo; och, ironia.
Miało to być jednak tak wielką stratą dla kreatywnego, unikalnego projektu gry, ponieważ nadchodzące systemy (Xbox, Playstation 2, Gamecube) rozmyłyby się razem tworząc linię nieco nijakich, nie inspirowanych konsol, które zapewniłyby niesamowite poprawki do gier; ale tak podobne w wykonaniu i filozofii, że trudno byłoby odróżnić je od osoby, która nie jest na scenie gier, z wyjątkiem koloru pudełka.
Tragiczne zakończenie dla Sega, ale jeśli byliby w stanie myśleć tak daleko w przyszłość, że nadal używamy wielu z ich postępów do dnia dzisiejszego, dlaczego ich ostateczny system uległ awarii i płonął tak mocno? Odpowiedź może być ogromnie różna, ale być może ostatni gwóźdź w trumnie do brutalnego zgonu Dreamcasta nie miał po prostu wymaganego bonusu, którego klient pragnął w tym czasie.
Sega poprawiła się po każdym aspekcie swoich poprzednich iteracji konsoli, z wyjątkiem jednego, który utkwił w towarzystwie do gorzkiego końca -nieprawidłowość.
Wywodzi się to z urządzenia 32X, które ma przedłużyć żywotność ich najbardziej udanej maszyny Genisis / MegaDrive. Sega zawsze starała się odkrywać nowe przedsięwzięcia w celu promowania swojego produktu, a 32X był pierwszym, który zawiódł w kierunku, który zaplanowała Sega.
Nieudane decyzje marketingowe jeszcze bardziej nasiliły się dzięki Sega CD i Saturnowi, ponownie powtarzając te same niekonwencjonalne kierunki, które nie okazałyby się opłacalne z funkcjami niedocenianymi przez przeciętnego nabywcę.
Z tymi wszystkimi błędami i klapami był cudem, że Dreamcast przetrwał nawet tak długo, jak jeszcze bardziej, jeszcze bardziej zaskoczony tym, jak rezonował na społeczności graczy. Nie popełnij jednak błędu, Dreamcast odniósł sukces w postaci dostarczenia potężnych pomysłów na przyszłe iteracje konsol, z których można skorzystać. Naprawdę klasyczna maszyna godna wszystkich pochwał pośmiertnych, które do dziś przyciąga.
